Bespioneren

Ik sta op de hoek te wachten op Emse. Ik had namelijk besloten haar te volgen. Dan kon ik weten hoe ver Janik ging en haar ook beter helpen. Maar ze was wel erg laat. Zou ze zich verslapen hebben? dan fietst ze plost als een speer weg. Even later rij ik achter haar aan zodat het niet opvalt. Dan komt Janik plost aan fietsen. Hij belt en roept: Hey, dikzak ga aan de kant! Zijn vrienden beginnen te lachen. ik begin harder te fietsen en ga naast Janik. Hey, jayden hoe... Ach hou Ik toch je kop, wat ben je weer stoer Janik met z'n alle tegen een. Zielig hoor. Buit ik hem toe. Ik Ga nog harder fietsen en bel. Esme wacht eventjes! Roep ik. Waarom zo snel? Ik ben te laat voor het voorkomen om of gemeld te worden. Hoe dan ook ik ben te laat! Roept ze in paniek. Esme rustig ik regel dit wel. Ik zeg gewoon dat je band lek was en ik je daarbij geholpen heb oké? Zeg ik rustig. Ze begint te lachen. Dankje. We fietsen in stilte naar school waar meneer Jansen al staat te wachten. Nou dame en heer verslapen of tijd vergeten of vonden jullie het niet nuttig? Sorry meneer Jansen, maar Esme haar band was lek en ik heb haar daarmee geholpen. Lieg ik glashard. Ja ja oké, voor deze keer. Zegt meneer jansen. Nu naar mijn kantoor allebij! We lopen samen naar zijn kantoor en moeten best wel lachen door zijn zware stem. We krijgen te horen dat we een week lang moeten voorkomen allebij op de zelfde tijden. We zeggen: Ja, meneer. Dan mogen gaan. We gaan ieder naar onze eigen klas. Ik kan haar nu helaas niet meer helpen. met tegenzin loop ik het lokaal binnen. We hebben dit uur les over kunst en cultuur en jullie weten wat dat betekent. Jullie mogen zelf een tekening maken en ik geef jullie daar dan een cijfer voor. Zegt mevrouw Steenkist. mijn stemming slaat meteen om. Nu kan ik weer een Manga tekening maken. Ik pak wat potloden en papier en begin. Toen de bel ging was ik net klaar. Steenkist komt langs en bekijk mijn tekening. Goed gedaan Jayden. Je word met de dag beter. Zegt ze lachend. Iedereen wil de klas uitlopen, maar mevrouw steekist roept ze terug. Jongens wacht even ik wil nog wat vertellen voor jullie gaan. Kan dat niet na de pauze. Vraagt iedereen. Nee, jongens, want na pauze zijn jullie vrij. Ik wil even zeggen dat jullie van mij nu al mogen gaan. Iedereen begint te juichen en loopt het lokaal uit. Ik loop rustig achter ze aan naar de fietsen. Daar zet ik mijn tas neer en wacht af. Iedereen komt naar buiten. als laatste zie ik Esme en Lotte aankomen. Ik glimlach.Lotte was echt zo'n meisje dat zich niks van de rest aan trok. Ik ben blij dat die twee vriendinnen zijn. Lotte kon voor haar op komen als ik er niet ben. Ik hou ze in de gaten tot de bel gaat. Ze lopen naar binnen en ik volg ze. Tot de volgende keer Esme! Hoor ik Lotte roepen. Als Esme haar klas in wil lopen word ze ik bij haar arm gepakt. Ik zie dat het Luuk is. Hij was best aardig tot hij met Janik om begon te gaan. ik weet dat Luuk eigenlijk als de dood is voor Janik. Daarom doet hij alles wat hij zegt. Ik zal maar uitkijken dametje anders! Zegt hij tegen Esme. Hij laat Haar los en ze loopt meteen naar haar klas. Ik loop naar Luuk toe. Waar ben je in godsnaam mee bezig Luuk! Geschrokken kijkt hij me aan. Jayden! Ik...uhm. Laat, maar wat moet je nu weer van hem doen? Vraag ik. Wat? Van wie? Vraagt hij geschrokken. Van Janik, natuurlijk. Kom op Luuk ik weet best dat hij je gebruikt en jij als de dood voor hem bent. Zeg ik. Wat?! Niet waar! Ik kijk hem door dringend aan. Hij zucht. O, oké je hebt me door. Ik moet. Esme bang maken van hem. Zegt hij beschaamd. Luuk je weet dat je beter bent dan dat. Zeg ik beschuldigend. Ja, maar als ik het niet doe doet hij me wat. Ik begin te lachen. Luuk zal ik je een geheimpje vertellen. Janik is een achterbaks watje met een grote mond. Zonder zijn 'vrienden is' hij niets. Ja, maar die zijn altijd bij hem. Verteld Luuk. Weet ik, maar voor mij zijn ze als de dood. Zullen we een deal maken? Ik bescherm je als jij stopt met Esme te pesten. Deal ik heb daar toch al een hekel aan. Maar waarom help je me? Omdat we ooit goeie vrienden waren en ik weet dat je eigenlijk heel aardig bent. Luuk kijkt me verbaast aan en ik loop weg. In de gang kom ik Esme tegen. Ik ga naast haar lopen. Hey, Esme hoe ging het vandaag? Vraag ik. Ook al weet ik dat al lang. Ik zie dat ze twijfelt en dan zegt ze snel: Goed hoor en met jou? Goed tot nu. Want ik ging weg, het werd saai. Lieg ik fijnloos. Ze mag niet weten. dat ik haar heb bespioneerd. Ze begint te lachen en zegt: O, Jayden ik heb die tekenning af. Wil je hem al hebben? Ja is goed. Geef hem maar in het parkje als je wilt. Zeg ik. Is goed doe Ik. Zegt ze. We fietsen weer in stilte naar het parkje. Wil jij ook een broodje. Vraag ik aan Esme. Nee, dankje. Ik eet zo thuis. Zegt ze. Is goed. Zeg ik. Ze begint te lachen en ik eet mijn broodjes op. Esme legt de tekening op tafel. Ik kijk er verbaast naar deze is zelf nog mooier dan de vorige. Ik zeg dan ook meteen: Wauw die is mooi! Ze lacht. Dan komt er een groep mensen aan lopen. Esme schrikt duidelijk. Jayden ik moet nu naar huis, ze springt meteen op haar fiets en fietst weg. Verbaast kijk ik haar na. Het groepje komt naar me toe en vraag of ik een meisje heb gezien. Ze beschrijven Esme en vertellen hoe ze heet. Ik bekijk de groep van Top tot teen de meeste hebben een mes bij 2 zelf een pistool. Ik weet niet wat ze van haar moeten, maar het is zeker niet pluis. Nee, niet gezien. Lieg ik glashard. gelukkig kan ik goed liegen ben ik niet snel bang anders waren ze er niet in getrapt. Jammer, we willen met haar praten zeggen ze en lopen verder. Dit soort mensen kenende is het zeker geen praten. Ik pak mijn fiets en rij met een omweg naar Esme en op lettend of ik niet word gevolgd. Als ik zeker weet dat ik niet word gevolgd bel ik aan. Een oudere vrouw doet open. Vast haar moeder. Is Esme thuis? Vraag ik vriendelijk. Zijn jullie al uit dan? Vraagt de vrouw. Ja, ze is net vertrokken naar huis. Vertel ik. Oke, ik roep haar wel even. Esme?! Roept ze. Ja, mam. Hoor ik Esme roepen. Er staat een jongen aan de deur voor jou. Kom je? Roept haar moeder. Ja ik kom!! Hoor ik Esme roepen. Als ze beneden komt en mij ziet kijkt ze me verbaast aan. Jayden wat doe jij hier? Vraagt ze verbaast. Ik wilde jou graag zien. Zeg ik en begin licht te blozen. Omdat ik besef dat het waar is. Godverdomme ik bloos nooit. Vloek ik binnes monds. Ook Esme begint te blozen alleen word zij nog iets roder. Esme kan ik je zo even spreken? Vraagt haar moeder. Tuurlijk mam. Jayden ga jij alvast, maar naar mijn kamer ik kom zo. Zegt ze en legt uit hoe ik er kom. Ik knik en loop de gang uit. Maar in plaats van naar boven te gaan luister ik op veilige afstand mee. Esme zijn jij en die jongen soms een stel? Hoor ik haar moeder vragen. Ik begin te gniffelen. Wij een stel? We zijn gewoon vrienden. Toch?! Wat?! Nee, we zijn gewoon vrienden! Hoor Esme zeggen met enige twijfel in haar stem. De rest van het gesprek hoef ik niet meer te horen. Ik loop naar Esme kamer en wacht daar op haar. Even later komt ze met een knalrood hoofd naar boven. Wat was er? Vraag ik. O, uhm niks hoor ze wilde gewoon wat weten over school enzo. Ik begin te lachen. Esme kon echt niet goed liegen. Maar waarom ben je hier? Vraagt ze. Ik weet even niet goed wat ik moet zeggen en er valt een lange pijnlijke stilte. Dan zie ik een mes uit haar broek steken en vraag geschrokken: Wat doe je met dat mes?! Niet zo hard! Zegt ze. Ik uhm heb het bij me voor in geval van nood... Zegt ze. Waarom heb je het dan pas sinds vanmiddag bij? Omdat ik hem op school niet mag hebben. Probeert ze nog. Hmm laat maar. Hoe dan ook waarom zit die groep achter je aan? Vraag ik serieus. Weer valt er een lange pijnlijke stilte.