[011] Louis William Tomlinson

Precies op tijd stap ik de volgende dag de school weer in. Het is nog vroeg. Alle leraren waren er al en de eerste leerlingen komen net aan. Ik loop door naar mijn klaslokaal en open de muur. Ik loop naar het bureau en leg mijn tas er op. Rustig begin ik mijn papieren goed neer te leggen en sorteer ze. Ondertussen haal ik af en toe een hand door mijn bruine haar. Op de een of andere manier wou ik dat het perfect zat. Vanochtend had ik ook langer voor de spiegel gestaan dan normaal. Misschien kwam onbewust door hem. Ondanks dat ik mezelf had beloofd hem uit mijn hoofd te zetten bleef hij er steeds door heen spoken. Als ik allleen maar zijn ogen dicht deed zag ik hem weer voor me. Zijn leuke, vrolijke chocoladebruine krullen, zijn prachtige smaragd groene ogen, zijn lippen die ongelooflijk zacht waren trouwen. Hij heeft ook nog is schattige kuiltjes in zijn wangen. Snel schud ik de gedachten weg. Ik moet me herpakken. Hij is mijn leerling, verdomme. Ik kijk even op de klok. Nog een klein kwartiertje en dan begint de les. Ik neem plaats achter mijn bureau en pak het papier erbij. Snel schrijf ik wat dingen op voor deze les. Gelukkig had ik het meeste al voorbereid.

Vlak voor de bel ben ik klaar. Snel haal ik nog een hand door mijn haar en sta op van mijn bureaustoel. Ik leg de laatste dingen goed en zie vanuit mijn ooghoek de eerste leerlingen al luidruchtig binnen komen. Eventjes glimlach ik maar die verdwijnt al snel als ik Harry zie. Hard bijt ik op mijn onderlip en neem mijn goede voornemens nog is snel door in mijn hoofd. Het gaat me lukken. Als iedereen er is bedaar ik ze tot stilte. Gelukkig luisteren ze wel goed. 'Today we are going to sing.' Zeg ik met een glimlach. Eerst wou ik een beetje weten op welk niveau elke klas was. Dan kan ik daarna de rest van mijn lessen er op aan passen. 'I've picked a couple of songs. I want you all to choose one.' Ik wijs naar de drie verschillende stapels papiertjes op mijn bureau. Al gauw staat iedereen op en dwingen zich voor mijn bureau. Bij de meeste duurt het even maar uiteindelijk kiezen ze er toch een. Mijn ogen schoten naar Harry die nu samen met de laatste leerlingen over het papier gebogen staat. Haast alsof hij merkte dat ik keek, kijkt hij op. Zijn smaragd groene ogen boren zich in mijn lichtblauwe. Even stokt mijn adem in mijn keel. Ze zijn prachtig. Harry kijkt me aan terwijl hij over zijn volle lippen likt om me daarna een flirterige knipoog te schenken. Met knikkende knieeen zak ik terug op mijn bureaustoel terwijl ik gewillig al zijn bewegingen in me op nam. Zijn ogen blijven de hele tijd op mij gericht terwijl hij uiteindelijk een van de papiertjes pakte. Hij schenkt me nog een laatste knipoog om daarna weg te lopen, terug naar zijn tafeltje.