[002] Harry Edward Styles

De jongen laat kreunen van pijn vrij. 'Ga je nu naar me luisteren?' Vraag ik dwingend en druk zijn hoofd nog een keer tegen de muur. Met tranen in zijn ogen knikt hij. 'Mooi,' sis ik. Ik trek de beanie van zijn hoofd en zie dat zijn bruine haren donker rood gekleurd zijn op bepaalde plekken. 'Hoe heet je?' Het klinkt niet vriendelijk, eerder dreigend en woedend. 'L-louis,' stottert hij. Ik grinnik eventjes. 'Nou... Louis, het was heel dom van je om je hier zo laat te vertonen,' zeg ik alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Aan zijn kraag trek ik hem mee naar mijn vrienden die de hele tijd lachend mee hadden gekeken. Ik duw hem in het midden van de groep. Peinzend bijt ik op mijn lip. 'Neem hem mee naar mijn huis.' Jason kijkt op, 'maar..!' Ik schud mijn hoofd. 'Ik zei, neem hem mee naar mijn huis.' Snauw ik. Jason knikt. 'Oke, oke, calm down.' Ik kijk hem vies aan. Al snel had de gele groep zich rond Louis gevormd. Ik pak een sigaret uit mijn pakje en steek hem aan. Rustig neem ik een trekje en volg de rest van de groep. Mijn huis lag in een kleine wijk. Het was geen vervallen huis. Op zich heb ik best veel geld en dat gebruik ik ook goed. Voor de deur gooi ik mijn sigaret op de grond en grijp Louis' kraag vast. 'Hulp nodig?' Vraagt Thomas. 'Nee,' ik grinnik spottend en open de voordeur. Louis duw ik ruw naar binnen waardoor hij op de grond valt. 'Get up,' snauw ik terwijl ik hem een harde trap geef tegen zijn zij. Moeilijk krabbelt hij overeind. Ik trek de voordeur achter me dicht en doe hem op slot. Ik heb twee sloten en een haakje. Gewoon voor de zekerheid. Ik wil namelijk geen vijanden op bezoek. Als Louis eindelijk overeind staat grijp ik losjes zijn pols vast. Ik trek hem mee naar de woonkamer. 'We are gonna have some fun..' Zeg ik grijnzend. Het enige antwoord wat ik krijg is een angstige piep. 'Tong verloren?' Ik duw hem op de bank en kijk hem aan. Nog steeds blijft hij stil en het irriteert me matenloos. Mijn hand beland hard op zijn wang. Waarna ik door loop naar de keuken en de koelkast open. Ik pak een fles wijn en open hem. Ik zet het aan mijn mond en loop al drinkend de woonkamer weer in. Als hij leeg is gooi ik hem in het hoekje bij de rest van het gebroken glas. Mijn ogen gaan naar Louis. Hij zit in een gedoken op de bank, hevig trillend. Zijn blauwe ogen zijn waterig en zijn haar is alleen maar roder gekleurd. Even trekken mijn lippen zich samen in een smalle streep. 'Watje.' Mompel ik terwijl ik naast hem ga zitten. Steeds schuif ik een stukje dichter naar hem toe. Mijn ene hand leg ik zijn knie. Hij trilt helemaal en zachte piepen verlaten zijn mond.. 'Calm down,' mompel ik terwijl mijn vingers steeds verder naar boven glijden. Anders heb ik er ook geen plezier aan.