022

Liam viel in mijn armen. Hij zag er verschrikkelijk uit. Ik nam him in mijn armen en deed de deur dicht. Voorzichtig begeleide in hem naar de zetel. Ik nam zijn rugzak af. En legde me naast hem op de zetel. "Hij haat me" fluisterde liam. Hij momplede meer dan dat hij flusiterde maar dat is maar een bijzaak niet? "Wie?" Fluisterde ik traag terug. Heel stil bang om iets verkeerd te doen of zeggen. Hij antwoorde niet meer. Maar ik voelde dat hij niet meer schudde. Hij ademde iets harder en moest echt om adem happen. "Hij probeerde me te vermoorden" zei hij uit het niks. "Wie?" Vroeg ik bezorgd. Nu had hij mijn hele aandacht. "Mijn vader" zei hij zacht. Ik draaide met mijn hand cirkeltjes over zijn rug. Ik weet niet als het hem kalameerde. Maar het kalmeerde mij dus was het oke.

"Ik ben het niet meer waard om mezelf payne te noemen. Ik ben geen echt man. Daarna heb ik hem wel in elkaar geslagen." Zei liam. Ik moest een lach onderdrukken. Hij zei het ook zo grappig. Vlug werd ik weer serieus. Hij nam me steviger vast. " je bent veilig hier Liam" zei ik. Ik kuste zijn haar en liet mijn lippen daar nog wat hangen. "Ik ben noet bang van hem. Dat heb ik hem ook al gezegd. Ik heb grotere littekens dan zijn liefde gaat. Ik ben niet bang meer van de dood Niall. En dat schrikt me af." Hij begon weer te huilen. Ik wreef met mijn handen weer over zijn rug.

"Het komt wel goed Liam" zei ik zacht. Nu antwoorde hij niet. Geloofde hij me niet? Ik bedoel. Het zal wel. Zal het? Hoe moest hij dat geloven als zelf ik het niet wist. Hij nestelde zijn hoofd in mijn borst. "Dank je Niall" zei hij zacht. Ik knikte. "Graag gedaan" ik voelde zijn gsm trillen. "Je hebt een bericht" zei ik. "Wil jij kijken van wie het is?" Vroeg hij. Ik knikte zn haalde het ding uit zijn broekzak. "Coca-cola"zei ik. Nu kon ik toch niet meer volgen. "Nicola" zei hij terwijl hij zijn gsm weer nam. "Je bent origineel in namen verzinnen" zei ik. "Ik noem haar gewoon zo." Zei hij. "Aww Lees" ik ving de gsm en las het bericht

"Harry is haar vriend. Wel vriend. Ze zijn al even wat" zei Liam. "Dat is lief van je zus. Mijn broer belde een maad later." Liam zei niks. Dat had ik niet mogen zeggen. Ik kan de situaties gewoon niet vergelijken. Na het bericht te beantwoorden stak hij de gsm weer in zijn broekzak. "Laten we maar gaan slapen. Het is al laat en het zal je deugd doen" zei ik. Liam knikte. En ik rolde op de de grond. Met een bonk kwam ik op de vloer terecht. "Irish man down" zei ik lachende. Liam lande op mij. Maar op 1 of andere manier stond hij recht. Ja op mij. "Sorry."

Riep hij toen hij van me sprong. Hij hielp me recht. "Ik sta altijd zo op." Zei liam. Ik schudde het weg. "Het is oke. De vloer was harder dan je voet." Zei ik lachend. Ik liep naar de slaapkamer en deed het licht aan. "Kies een kant." Liam keek me aan. "Of wil je dat ik op de zetel slaap. Ander is het oke voor mij. Ik bedoel. Als je liever alleen slaapt. Ik neem wel een dons uit de kast. Ik moe" hij nam mijn arm en ik keek hem aan. Ik was weer aan het brabbelen. "niall. Het is oke. Ik heb geen probleem met het feit dat je bij me slaapt" ik glimlachte en kuste zijn lippen. Ik plaatste een lok haar van zijn froufrou in de juiste richting.

"Je haar krult" zij ik toen ik zag dat de stukken die nat waren van de regen nu in krullen droogden. "Is maar normaal zeker. Ik heb krulhaar" zei hij doodnormaal. Alsof het normaal is dat hij ongeveer elke ochtend zijn haar stylt. "Oh." Antwoorde ik droog. Hij kuste mijn neus en trok zijn shirt uit. Ik floot toen ik zijn kast zag. Man. Dat wasbordje. Ik kreeg de t-shirt natuurlijk ik mijn gezicht. Vlug trok ik mijn eigen t-shirt ook af en gooide het in zijn gezicht. "Wraak is zoet" zei ik. Ik deed ook mijn jeans af en kroop onder de dekens. Ik legde mijn gsm op het nachtkastje. Ik opende het deurje van het kastje en nam mijn beugel eruit. Ik legde het doosje erop en opende het al. Liam lag nu al naast me. Hij was nog met zijn gsm aan het prutsen.

"Mag het licht uit?" Vroeg ik. Hij knikte. Ik stond op wandelde naar de schakelaar en schatte de afstand in zodat ik zonder problemen in het bed zou raken. Ik deed het uit en wandelde terug. Eerst moest ik nog over liam kruipen. En dan kon ik onder de dekens kruipen. Ik nam mijn beugel en liam legde zijn armen rond mijn borst. Hij zocht mijn hezicht en kuste mijn mond een beetje ongelukkig. "Awwch" zei hij. Ik nam ze vlug uit. Met kan ik niet spreken. "Ik heb een nachtbeugel. Loser" vlug kuste ik hem en stak mijn beugel weer in. Ik legde mijn armen weer om liam terwijl hij zich rond mij krulde. Slaap kwam snel.

De volgende dag

Een irritant maakte me wakker. Ik kreunde. En nam liam's gsm. Ik keek er eventjes naar. "Ahhh. Leg het af" schreeuwde ik. Ik liet het vallen op bed en verbergde me onder de dekens. Het stopte. "Goeiemorgen" zei liam. Ik keek boven de dekens. Hij was me slaperig aan het aankijken. Ik legde mijn beugel in het doosje. "Goeimorgen" zei ik slaperig. "Hoe laat is het?"

"7 uur" antwoord hij. Duidelijk ook nog moe. "Ik ga me douchen oke?" Vroeg hij. Ik knikte. "Ja" hij verliet het bed en zijn warmte verdween. Ik zat recht en keek rond me. Oke. Nog steeds in wolverhampton. Dat is een goed teken zeker? Ik stond op en koos een broek en een polo. Ik nam mijn kleren die ik in het weekend had op de grond laten liggen. Ik wandelde naar de wasmand. Maar die puilde uit. Ik zuchte en besloot dat ik beter een wastje kon insteken. Ik nam alle lauwe was en propte die in de machine. Ik stelde het in en sloot het deurtje. Na wasverzachter en wasmiddel in het machine het gieten drukte ik op de startknop. Water begon te borrelen en ik vertrouwde het. Ik sloot de deur van de berging. Liam zat al aan tafel zijn haar nat. Hij was cornflakes aan het eten.

"Hallo" zei ik. Hij knikte. "Ik ga me ook vlug wassen" zei ik. "Haast je" zei hij. Ik knikte en nam mijn kleren. Ik liet het water stromen. Heel vlug stond ik alweer voor de spiegel. Mijn baardgroei die een paar jaar geleden nog miniscuul was. Is nu erger. Alweer waren er stoppels. Ik zuchtte en besliste dat ik me beter nog vlug zou scheren. "Niall" riep liam nog. "Ja ik haast me" riep ik terug. Hoogstens 2 minuten achter dat rende ik in de keuken. "Dat werd tijd" hij keek me aan. "Je hebt je gesneden" zei hij terwijl hij met zijn hand over het kleine wondje ging. Hij veegde het bloed weg en dan legde hij zijn armen om mijn nek.

"Dankje Niall. Ik weet echt niet hoe ik je moet bedanken." Zei hij. Ik keek nu in zijn ogen. "Ik doe het met plezier Liam" hij keek me aan. En legde zijn armen op mijn heupen. "Niall. Ik wil je iets zeggen. En misschien is dit wel een beetje vroeg. Maar. Hier gaat hij. Ik hou van je Niall. Daar heb je het. Ik hou zo veel van jou" ik was verassed. "Liam" maar voor ik nog maar iets kon zeggen had hij me al onderbroken. "Je hoeft het niet terug te zeggen. Ma" "wel als jij mij onderbreekt doe ik lekker hetzelfde. Liam. Je weet niet hoe blij je me maakt met dat te zeggen. En hier komt hij. Niet verschieten maar.

Ik hou ook van jou. Ik hou van jou. Ik hou van jou. I love you. Je t'aime. Ich liebe dich. Te amo. Ti amo." Ik kuste hem traag. Hij glimlachte. "Dankje" zei hij nu. "Ik hou van je echt. Maar ik hou ook van mijn job. En we gaan te laat komen" zei ik. Hij lachte. "Wacht laat me nog vlug mijn boekentas nemen" zei hij. Ik knikte en nam ook mijn eigen boekentas. Ik had mijn sleutels en gsm in mijn hand. "Kom op" ik nam zijn hand en we liepen naar beneden. "We zijn zo te laat" lachte in terwijl ik de motor starte. "Oops" zei hij niet echt gemeend. "Ja tuurlijk dat je het niet erg vind. Niemand mist jou. Ik wordt gemist door 19 mensen" "ze missen je niet erg hoor." Zei hij. Ik lachte. "Dank je" ik parkeerde.

"Ik ga eerst na een paar minuten kan je achterkomen. Anders valt het te veel op." Hij knikte. Vlug kuste ik zijn lippen. "Zie je zo" ik sloot mijn auto en ik rende naar het lokaal. "Sorry. Maar. Ik. Had. Me. Overslapen" zei ik terwijl ik op adem kwam. Ik zuchte. En na een paar minuten kwam een klop van de deur. Daar stond liam. Die had zicht totaal niet gegaast" "sorry meneer. Maar mijn fiets was kapot"