Fly with me...

Langzaam maar zeker sloeg ze een tas over haar schouder, het was vervaardigd in een zeer lichte, maar stevige stof. De flacons die erin zaten rinkelden door de beweging, de blaadjes in de uitpuilende notieblok ritselden als een frambozenstruik in de wind. Een tevreden geklap van haar vleugels geldde als afscheid van haar huisschilpadje. Haar kamer op de academie voor flora gaven was netjes achtergelaten, met als enige uitzondering haar bureau en boekenkast, die altijd vol lagen met boeken, flacons, brouwsels en planten.
De lucht was donkergrijs, er hing een spanning in de dikke, dreigende wolken.
Cresseyde zwaaide naar haar beste vriendin June, de meisjes vlogen altijd samen naar de wekelijkse uitstappen naar andere landresten. Deze lagen soms heel ver uit elkaar en het was altijd veiliger om met gevleugelden zoals luchtpony's of vliegende sledehonden te reizen, maar het was stukken leuker om zelf je vleugels te gebruiken. Hun kleding was aangepast op zelf vliegen, hun vleugels hadden een eigen opening waardoor ze niet opgepropt zaten onder de lange, smal beginnende maar wijd uitwapperende jurken die gewoonlijk gedragen werden. Deze modellen waren korter en strakker, maar open op de rug, waardoor ze vaak als minder elegant gezien werden. Niet dat deze twee elfen zich daar iets van aantrokken, vliegen was een passie.
Het verbrokkelde land was een nachtmerrie voor de minder dapperen, die wensten dat er nooit een aardsplitsing gebeurd was. Anderen vonden het best nog meevallen, er waren veel reisalternatieven. Sommigen, zoals de jongere generatie vuur en lucht elfen, vonden het geweldig. Luchtelfen konden vaker pronken met een hoog ontwikkelde azuurblauwe vleugels, ze hadden betere excuses om steeds in hun element te zijn, de lagere lenteklasse had opeens veel meer aanzien en genoot van de aandacht en de nood aan hen. Vuur weigerde onder te doen, ze hadden al genoeg moeite gehad tegen de sterke aardeklasse die in alles beter leek te zijn, die de flora-academie bijna over genomen had. Ze hadden geen plaats in meer cummunes gehad door hun botsing met water en de enkele zwevende landbrokken die er toen waren, waren ook hun gebied niet geweest. Ze hoorden nergens thuis, maar ze waren goede vliegers en konden hun voordeel putten uit de landresten, want lucht beheerde slechts enkelen. Vuur was dapper tot in de eeuwigheid, ze vlogen rond en hun rood-achtige vleugels - de kleurschakering was afhankelijk van hun seizoen - toonden bijna net zoveel kracht als het zachte gele, witte en azuurblauwe van lucht.
Nu, vele jaren later was alles mooi verdeeld, de grotere landresten waren aardegebied, de kleinsten en hoogsten waren het luchtterritorium, meren en zeestroken waren voor water en vuur had gemiddelde, lagere stukken voor hen genomen. De hoofdrest en academies voor flora en fauna waren gedeeld gebied.
Cresseyde was een vuurelf, een herfstype, haar vleugels hadden die vurige, dieprode kleur van afstervende blaadjes in november, diep, helder en warm. June had de diep azuurblauwe vleugels van een lucht zomerelf. De twee waren zo verschillend als maar kon, maar dat maakte hun vriendschap eeuwig interessant en verbazend. Ook hun smaak in alles was compleet verschillend, wat problemen met jongens van de academie vermeed. Slechts in hun eeuwige zoektocht naar een leerplaats buiten de academie waren ze lichte rivalen, beiden hielden van het wetenschappelijk magische aspect, maar de plaatsen waren zeer beperkt en steeds waren ze net iets te jong en onervaren tegenover hun concurrenten.
Hun grootste haat was Steve Vuur-Zomer. Bijna dezelfde klasse als Cresseyde, maar dan met in de plaats van haar zachte lichtbruine haar, een iets rodere variatie van herfstbladbruin. Ze interesses waren dezelfde als die van de meisjes en hij was net zo goed. June vond hem wel hot, maar ze ergerde zich mateloos aan het feit dat hij in alles beter dan haar scheen. Cress vond hem minder leuk, onder vuur heerste dan wel een eenheid, ook een rivaliteit tussen zomer en herfst, waar zomer meer zelfingenomen was, was herfst eigenlijk krachtiger, maar bescheiden. Steve kwam beter over dan Cress, waardoor ze bijna 3 leerplekken verloren had, het was een wankele troost dat deze, door zijn jonge leeftijd, ook aan hem verloren gegaan waren en naar studenten boven de 30 verdwenen waren. Een voordeel van een practisch eeuwig leven was dat er veel tijd was om te leren en specialiseren, als 16-jarige raakte je dan maar moeilijk aan een goede werkomgeving die je compleet aansprak, hoe sterk je ook was in de vakken die je nam.
Dapper aks vuur was vloog hij op een kleine afstand naast hen, gehuld in een dunne strakke broek en een licht t-shirt met v-hals. Het zat als om zijn lichaam gegoten, waardoor de spieren goed zichtbaar waren, op zijn rug zat een zak met boeken en rinkelende magische stenen. Dat was zijn manier van magie bereiken, terwijl Cress met flacons brouwsel werkte en June vooral gebruik maakte van gedroogde kruiden. Ieder zijn specialiteit, maar toch was iedereen ook in staat de anderen te gebruiken. Zijn mush - een vliegende haarbal met korte pootjes en een bol, schaapachtig kopje - vloog vrolijk naast hem, wanneer hij hiermee bezig was had hij zijn schattigste momenten.

Steve kwam tegelijk met Cress aan op de landrest. June was als luchtelf een stuk sneller dan de vuurtjes, die, hoe hard ze ook hun best deden, kleinere en minder sterke vleugels hadden, hoewel de versieringen in de vorm van vlammen er wel heel mooi op uitkwamen. De leraar en een ander deel van de klas stond er al, ze keken hun klasgenoten die niet op luchtpony's gekomen waren vreemd aan. Zoals gewoonlijk werden deze prachtig genegeerd, zomer en herfst vuur stond toch bekend om hun rebellie, vurigheid en eigenzinnigheid. Cresseyde droeg wel vaker een vliegoutfit, een korte strakke herstbladbruine jurk en niemand keek nog op van het feit dat Steve een strak shirt met V-hals droeg. Voor zichzelf leken ze op water en vuur, maar voor de objectieve mening van de anderen waren ze puur vuur en vuur, wat eigenlijk ook zo was, zowel letterlijk als figuurlijk. Het is gewoon moeilijk om de gelijkenis met je ergste concurrent te zien.

Een lange uitleg over een klein onderzoekscentrum volgde, maar de stageplaatsen waren niet voor het onderzoek, maar voor een brouwselsproductie. Het kwam er vooral op neer dat de oude aardehersft elf vond dat het tijd was om een minder zware job te nemen, met minder werk en meer vrije tijd. Daar werkte nu nog één meisje, een intrigerende redelijk jonge zomerwaterelf die Valeria heette. Ze was knap, droeg haar vleugels verborgen in een lange zeegroene jurk en had lichtblauw haar. Voor haar leeftijd zag ze er zeker uit alsof ze wist wat ze zocht, waar ze mee bezig was en wat ze wou voor nieuwe collega's. Ze bevoorraadde nu een hele landrest op zichzelf in brouwsels, kruidenmixen en verdedigde het ook nog tegen eventueel schadelijke dieren.
'Ik heb vandaag 2 van je geliefde plekken aan te bieden. Je moet een beetje overal goed in zijn, het is niet omdat ik ze beiden aan de accedemie voor flora geef, dat je het recht hebt om slechte elementmagie toe te passen of weinig weet te hebben van de uitwerking van bepaalde planten of actiever levende wezens.' Ze leek streng en veeleisend, dat bleek ook wanneer ze de kandidaten vroeg naar voren te komen en de testen voorstelde. Slechts een 3-tal leerlingen besloot meteen dat het niets voor hen was, maar June, Cress, Steve en zijn beste vriend Dylan waren vastbesloten om aan de plaatsen te komen.
'Begin maar aan die tafel,' was haar enige instructie. Er stond op elk een boek, een reeks potjes en flacons met ingrediënten en een kookpot. Velen gingen meteen op zoek naar kooksteentjes, Cresseyde nam daarentegen een steentje van de grond en zette het met een klein tikje elementmagie in vuur en vlam, het bleef brandstofloos doorbranden. Ze had geen al te moeilijk recept, dus ze begon meteen alle ingrediënten voor zich te leggen, gelukkig, want de persoon tegenover zich had zich al laten vangen door de volgorde. Steve had een flacon onnodige kruiden genomen en die in brand gestoken onder zijn ketel, beiden hadden ze nu veel meer tijd en een beter regelbare warmtebron. Snel en efficiënt en gooide ze de ingrediënten in de pot, door haar vuursysteem nam ze een risico, het kon makkelijker mis gaan, maar als het werkte was het een groot voordeel tegenover de anderen. Het was ieder voor zich nu, ze keek even niet om naar June, die waarschijnlijk een stukje achter zat. Op hetzelfde moment als Steve nam ze haar ketel en goot het brouwsel in 3 kleine flacons. het was redelijk sterk en het was nooit goed om risico's te nemen.
'Inleveren!' was het korte bevel van Valeria, ze leek Cresseyde nu al een aangename collega... Ze plaatse een kleine flacon met haar naam op de tafel, Valeria nam er een plant bij. Stuk voor stuk gooide ze een flacon op de plant, sommige middels waren blijkbaar uitdrogend en anderen vochtinbrengend, de plant kromp en groeide steeds opnieuw. 'Ik zie het, deze personen gaan naar de volgende test: Hera, Micah, Maya, Drake, Dylan, Calleigh, Jason, June en als laatsten, maar zeker niet minsten, Steve en Cresseyde.' Opgeluchte zuchten en ontevreden gemompel steeg op, maar veel tijd was er niet, want meteen werd de volgende proef voor hun voeten geworpen. 'Deze plant moet groeien en deze kitten moet wit worden, in plaats van zwart. Je mag zelf kiezen of je de spreukstenen en kruiden voor de kitten gebruikt, voor de plant gebruik je het andere.' Stenen waren Steve's ding, kruiden was June's specialiteit, Cresseyde's voordeel was magie met brouwels, iets wat geen echte categorie was, daar was ze dus een voordeel kwijt. Toch was ze in beiden redelijk bedreven, ze raakte de ronde zonder veel moeite door en liet de oudere Hera achter zich, ook Micah moest na deze ronde opgeven.
'Goed, elementmagie!' raasde Valeria door het lijstje in haar hoofd. Deze test was simpel, dus ging het puur om de meeste controle over je element, waar aarde een beetje log en lomp was, was lucht redelijk alompresent en dominant, Vuur was al helemaal niet te temmen, waardoor Calleigh, de waterelf Jason zonder enig probleem overtrof, hij kon gaan. Met nog 5 personen over kwamen ze aan de laatste ronde, algemene magie, elementmagie en gevechtsmagie. Ze werden tegenover Valeria gezet, die hen genadeloos aanviel, June en Maya waren geen sterke vechters en de jongens hadden nog net iets meer kans dan Calleigh en Cresseyde. Cress was geen zwak persoon, ze was gewend van te vechten voor wat ze wou en opgegroeid met drie broers dus wist ze maar al te goed hoe ze zich tegen waters moest verweren. Ze won lichtjes, met veel moeite, het maakte iedereen ook duidelijk dat Valeria iemand nodig had om de verdediging van haar landrest te doen. Ook Dylan en Steve wonnen, Calleigh verloor, maar bood goed weerstand. Drake won met net nog iets meer moeite. Cress gaf het op, de jongens hadden met meer overtuiging gewonnen en waren met de plekken weg.
'Oké, jullie kunnen mijn werkplek even bekijken, Dylan, Steve, June, Maya, Drake, Calleigh en Cresseyde, ik heb nog een paar vraagjes voor jullie.'

Wanneer iedereen weer buiten kwam ging iedereen weer in een grote groep staan. Vol verwachting en hoop keken de laatsten, al dezen leken bloednerveus, Cresseyde niet echt, ze wist dat het verloren was.
'En de winnaars zijn Steve en Cresseyde!'
Niemand verroerde zich, niemand maakte enig geluid, pure verbazing viel over hen neer. Niet alleen waren er 2 jonge leerlingen aan een plek geraakt, ze waren ook nog eens complete rivalen die elkaar niet erg graag mochten.

Hun ogen boorden zich in elkanders blik, haar lichtbruine ogen waren wijd opengesperd, zijn groene kijkers stonder verward.
Het was het begin, het begin van iets speciaals...