021

De date was heel leuk. We aten in een leuk restaurantje ergens in covent garden. En daarna gingen we wandelen in hyde park. "Dit is fantastisch liam" zei hij. "Dat vind ik ook. gewoon samen. Hier kunnen we zijn wie we willen. Niets dat ons tegenhoud. Geen ouders, leerlingen. Ik wil hier blijven" zei ik. Hij knikte. "Het is waar. Maar het is al laat. We zouden beter terug naar wolverhampton gaan." Ik knikte. Ik stond op van het bankje en nam zijn hand om hem recht te trekken. Hij lachte wanneer hij op de grond viel. "Gaat het Niall" hij stak zijn arm weer naar me uit. Ik nam het en trok hem weer recht.

"Dat was even lachen" zei niall. Ik knikte. "Altijd leuk om met jou weg te gaan" hij keek me lief aan. "Dankje Liefje" ik schudde mijn hoofd. "Kom op. Anders raak ik nooit thuis voor morgen." Hij knikte "daar heb je gelijk in. Kom. Op naar de metro." We gingen naar de metro en dan namen we de trein. Eerlijk gezegd wist ik niet dat Londen zo groot was. Ik bedoel ik wist het wel. Maar was nog nooit echt door Londen gewandeld als ik nu met Niall gedaan had. We kwamen aan zijn auto. "Op naar wolverhampton" zei hij. "Net zoals we op schoolreis zijn" zei ik. "Nu moeten we liedjes zingen" ik knikte.

"Everywhere we go" zong ik voor. "Everywhere we go" "people want to know" "people want to know" "who we are" "who we are" "were we come from" "were we come from" "we're from wolverhampton" "we're from mullingar" zong hij achter. "Pretty pretty wolverhampton" "pretty pretty mullingar" "and if they don't hear us" "and if they don't hear us" "we sing a little louder" "we sing a little louder" "louder and louder" "louder and louder"

ik begon te lachen. "Als je meegaat met de laatste jaars naar Parijs. Beloof me dat je dat begint te zingen in het midden van de stad. Ik zal meedoen" hij knikte. "Beloofd" ik glimlachte en zette een bon jovi cd op "bon jovi. Je bent fantastisch Liam" Zei hij. Ik knikte. "Dat weet ik toch " we praten nog een beetje. Ik kreeg een bericht.

"Sociaal Liam" zei niall "het is louis. Ik heb hem in eeuwen niet meer gezien." Net dan kreeg ik weer een sms.



Ik smste het omdat hij goed genoeg weet dat ik niet naar doncaster kan gaan.



Ik lachte. "Wat?" "Ik moet me laten kidnappen door mijn eigen zus. Typisch Louis" "waarom?" Vroeg Niall niet wetende waar het over ging. "Ik zei dat louis meer moest komen en dan kreeg ik die reactie. Soms lijkt het alsof die jongen ze niet allemaal op een a rijtje heeft. Maar dat is dan een act. Denk ik" louis kan goed liegen en acteren. "Hij wil drama leerkracht worden" zei ik. Niall glimlachte. "Cool" ik knikte. Ik smste nog even met louis. Tot hij stopte. Dan praate ik nog wat met Niall. Tot niall op mijn oprit reed. "Ik ben er voor jou. Oke. Ik zie je morgen. Sms me nog hoe het gegaan is. En onthoud dat ik trots ben op je. En je moedigheid" vlug kuste ik hem. "Dank je niall. Kom veilig thuis." "Dag Liam"

Ik deed de deur dicht. En zwaaide vlug wandelde in binnen. "Ruth?" Vroeg mn mama. "Nee. Liam. Maar ruth komt ook nog thuis vanavond" mn moeder kwam op de gang. "Waar was jij jongeheer?" Vroeg ze. "Gewoon op een date" zei ik. "De hele dag?" Ik knikte."we zijn naar londen geweest" mn moeder keek me met grote ogen aan. "Ik moet je nog iets zeggen" "denk je?" Vroeg ze. Ik knikte. "Zei ik toch. Waar is papa?" "Tv aan het kijken"

"oke. Zeg ik het wel aan jullie beiden." Ze volgde me naar de living. "Dus um. Ik weet niet echt hoe je did zegt. Ik heb geen telst voorbereid. Dus misschien zal misschien onverwacht en hard aankomen. Ik ben hier zo slecht in." "Zeg het liam" "wat jij wil. Ik val ook op jongens." Zei ik. Mijn moeder keek me raar aan. Terwijl mijn vader me boos aankeek. "Homo?" Ik schudde mijn schouders. "Niet echt. Denk ik. Ik bedoel. Misschien beiden" zei ik verward.

Mijn vader stond recht nu. En ik moet zeggen dat hij redelijk groot en eng is als hij boos is. Zelf mij maakt hij bang. En ik ben nog redelijk sterk. "Dat kan niet Liam. Dat weet je toch zelf ook" zei hij. Hij benaderde me traag. "Ik weet niet. Ik bedoel. Er zijn nog mensen zoals ik. Ik heb zelf al iemand. We zijn naar londen geweest." "Ik had dit niet verwacht van je Liam. Ik ben altijd heel fier op je geweest. Je hebt je nooit echt laten doen. Die andy gast. Die heeft je nooit kunnen breken. Maar nu. Nu snap ik ze weetje, je bent zielig weet je. Je zal nooit een echte vent zijn." Hij stond heel dicht. "Wat bedoel je?"

"Je bent het niet waard. Je bent de name payne niet waardig" zei hij. Hij stond nu recht voor me. Hij spuugde in mijn gezicht en duwde me tegen de muur. "Ik ben wel een echte vent. Daar kun je vast niet tegen op " "waarom denk je dat. Ik ben waarschijnlijl veel sterker. Ik heb spieren. Die moet jij eerst zoeken onder je vet." Hij was boos nu. "Dat heb je niet gezegd" "heb ik wel. Wat ga je eraan doen? Je kan me niets doen. Ik ben niet bang van je. Niet meer." Hij nam me bij mn kraag. En duwde me harder. Hij zette zijn handen bij mn nek. "Doe maar. Ik ben niet bang van de dood. Ik heb snijwonden dieper dan jou medeleven. Ik hoop dat je rot in de gevangenis." Zei ik. Hij lachte. "Niet doen geoff" zij mam.

"Denk je nu echt dat ik hem niet aankan mam?" Ik sprong op de grond. "Het is altijd leuk als iemand denkt dat hij wint" ik draaide ons zodat hij tegdn de muur stond. "Sla me maar" ik knikte. "Wat jij wil. Ik sla raak. Met handschoenen. Doet het voor jou minder pijn. Maar daar gaan we nu geen tijd aan verspillen he. Ik keek om naar mijn moeder en ze knikte.

"Ik heb zelf toestemming. Niet bang zijn. Je zal niks voelen. Doe je oogjes maar dicht." Ik hield hem vast en wanneer hij zijn ogen sloot. Sloeg ik hard raak. Ik liet hem los. En hij viel op de grond. "Ga liam. Je kan hier niet blijven. Maar kom terug oke" ik knikte. "Ik haal vlug even mijn boekentas" vlug rende ik naar boven. Ik nam mijn lader mijn laptop en lader. Mijn boekentas. En vlug rende ik naar beneden. "Dag mam" ik was al aan het wenen. Ik had toch verwacht dat ze me zouden accepteren. "Ik accepteer je liam. Al ben je doodziek" ik knikte. "Dag mam" ik liep vlug buiten en net toen ik met mijn fiets wou wegrijden kwam ruth opgereden. Ik zette mijn fiets weer weg en sprong in haar auto. "Rijd" zei ik. "Naar waar?" "St marcus street" zei ik. Ze reed. Zonder iets te zeggen. "Het is hier" ik wou uitstappen maar ze sloot de deuren. "Eerst vertel je wat je hier bent en waarom je aan het wenen bent"

"ik wil eruit. open. doe het open" "neen. eerst zeggen" "ik heb mama en papa verteld dat ik ook op jongens val. En hij heeft me proberen te vermoorden maar dan heb ik heb geslaan. En mam heeft gezgde dat ik vlug weg moest. En nu staan we hier. Laat me er uit. Ik wil Niall" zei ik. "Wie is niall" "mijn vriendje. Laat me eruit" "ja. Ga maar" ik opende deur sn liep er uit. "Liam. Weet dat ik je accepteer oke. We zullen er altijd voor je zijn" "dankje. Ruth" ik liep naar de deur. "Liam?" Ik knikte. "Kom binnen" hij opende de deur benden en ik klom op. Hij stond me op te wachten. "Kan ik hier even blijven?" Hij knikte. En ik viel in zijn armen.