Hoofdstuk 2

snel stap ik van mijn fiets af, en buig me over sietske heen. gaat het!? vraag ik. geen antwoord. gaat het! roep ik nu en rol haar op haar rug. als ik weer geen reactie krijg, schud ik haar hevig door elkaar. weer geen antwoord. ik sta op en kijk paniekerig om me heen, op zoek naar hulp. hahahaha, klinkt het onder me. ik kijk naar beneden en zie dat het sietske is. lachend ligt ze op de grond. wat was dat nou? vraag ik pissig. je, zegt ze lachend. je had je face moeten zien! geirriteerd help ik haar overeind, en zet haar fiets weer rechtop. je kunt toch wel tegen een grapje? vraagt ze als ze door heeft dat ik het echt meen. ja, zeg ik. maar dit is geen leuk grapje! changrijnig stap ik op mijn fiets, en we fietsen verder. als we een stuk of drie stoplichten verder zijn, besluit ik om niet meer boos te zijn en er maar gewoon een leuke ochtend van te maken. zullen we via de fontijn rijden? vraag ik als ik zie dat sietske richting het station wil fietsen. is goed, zegt sietske en ik zie aan haar dat ze mijn excuses aanvaard heeft. als we langs de fontijn fietsen, zien we michiel, hidde en nog wat andere jongens van school staan. gewoon doorfietsen, zegt sietske.zonder naar hun te kijken, fietsen we door. ze hebben ons al gezien, zeg ik met een zucht, en ik besluit om er dan maar naartoe te gaan. we hebben nog maar net onze fietsen weg gezet, of michiel en hidde komen al naar ons toe gerent. heej babes, zegt michiel en hij slaat een arm om me heen. ik kijk sietske ongemakkelijk aan, en ze weet al wat ik bedoel. ik weet dat michiel mij al een tijdje leuk vind, en mijn hart probeert te winnen. voorzichtig probeer ik me los te wurmen uit zijn arm, maar hij houd me nu wel erg stevig vast. zullen we weer door fietsen? vraagt sietske om me uit mijn ongemakkelijke situatie te redden. goed idee, zeg ik snel, en ik loop naar mijn fiets. waar is mijn f*cking fietssleutel nou weer! zeg ik ongeduldig. als ik gerinkel achter me hoor, draai ik me snel om. daar staat michiel, nu wel heel erg dichtbij, met mijn fietssleutel in zijn hand. oh dief! zeg ik en ik probeer mijn fietssleutel af te pakken. nee nee nee, zegt michiel plagerig, en ik doe nog een poging. als het me echt niet lukt, geef ik het op. geef terug, zeg ik nu serieus. nee, zegt michiel en er komt een speelse grijns op zijn gezicht. voor een kusje, zegt hij, en hij tuit zijn lippen. echt niet! zeg ik en ik gris de sleutel onverwachts uit zijn hand. ik draai me om naar mijn fiets, en open het slot. op eens, voel ik twee sterke armen om me heen. laat me los, wie je ook bent, zeg ik en ik probeer me los te wurmen. ik kreeg nog een kusje van je, zegt de stem van michiel achter me. ik draai me om en buig me naar hem toe. vlak voor zijn mond zeg ik: never nooit niet. als ik me weer om wil draaien drukt hij nog snel een kusje op mijn lippen. dat doe je nooit meer, begrepen! zeg ik waarschuwend, en ik geef hem een klap ik zijn gezicht. ik stap op mijn fiets en laat michiel verbaast, en met een aardig rode wang achter.