33. Look at me I'm innocent!! I didn't do anything bad ~ 0.0, really...

Waah, rekte Leeteuk zich vermoeid uit. Waarom moest hij nu juist nu naar het toilet? Hij zuchtte diep en vroeg zich af waarom de wereld zo oneerlijk was. De jongste tegenover hem, de leider en oudste nota bene, had wel een eigen badkamer.
Door het denken aan Kyuhyuns luxueuze badkamer, dacht hij ineens aan het vreemde voorval van gisteren. Het meisje dat hij op zijn kamer hield. Op dat moment hoorde hij zacht gekibbel, maar het was niet Koreaans. Nou ja, het was een mengeling van Engels en een klein beetje Koreaans.
Nieuwsgierig trippelde Leeteuk op het geluid af, het kwam uit Kyuhyun’s kamer. Had hij ruzie? Was zijn vriendinnetje Engels? Maar het geluid kwam steeds dichter bij en hij hoorde iets over weggaan. Meteen verstopte hij zich achter de hoek van de woonkamer, waaruit Kyuhyun en zijn vriendinnetje hem hoogstwaarschijnlijk niet zouden waarnemen. Tenzij ze speciaal naar hem zochten.
Kyuhyuns deur opende.
Leeteuk zag hoe een meisje met langs de ene kant lang haar en aan de andere kant kort jongenshaar, hinkend uit de kamer sprong, proberend haar ene schoen aan te krijgen. Ze hadden ‘het’ toch niet gedaan, schrok Leeteuk tegelijk. Als daar problemen van kwamen…
Maar er was iets aan het meisje. Hij had het gevoel dat hij haar eerder had gezien.
“You don’t have to come back today. Tomorrow you can come to clean and make food,” hoorde Leeteuk Kyuhyun achter haar aan lopen. Hij gooide haar een versleten jas toe.
Ze trok hem aan en bedekte zo dat ze aan beide haar ellenbogen gaten had in de capuchonvest die ze aanhad. “Okay, I’ll try not to fall asleep,” beloofde ze en draaide zich om zodat hij haar profiel nu behoorlijk kon zien omdat haar jongenshaarkant naar hem gekeerd was.
Hoewel ze het typische Aziatische haar leek te hebben op eerste zicht, was haar profiel niet zo ‘plat’ als bij de meeste Aziaten. Ze had het profiel van een buitenlander. Rechte neus, volle lippen… En toen herkende hij haar, zijn mond viel open. Het was toch niet…?
Leeteuk zag hoe er een verband was geplakt op haar linker sleutelbeen. Een wonde waar Kyuhyun gisteren nog over bezig was. Hoe kwam het dat hij niet had gezegd dat hij…? Hoe kon hij dit geheim voor hen houden? En waarom spraken ze zelfs over eten maken en opruimen alsof ze een koppel waren? Hij had duidelijk gezien dat Kyuhyun gisteren óp haar lag.
“I’ll get going then…” knikte ze, boog ze nog even voor Kyuhyun en rende zo zachtjes dat Leeteuk het zelfs niet hoorde, naar de inkomsthal. Pas toen hij de deur achter haar hoorde dichtvallen, stapte hij tevoorschijn.
“Dat was interessant,” liet Leeteuk zich van zijn strengste kant horen.
Kyuhyun schrok zich een ongeluk en viel bijna. Hij staarde de oudste Super Junior verbijsterd aan voor een paar seconden, dan haalde hij diep adem. “Het is niet wat je denkt dat het is,” begon hij op de toon van een schuldige.
“Wat is het dan wel?” trok Leeteuk een wenkbrauw op. Hij voelde hoe hij gezag uitstraalde, eigenlijk vond hij het wel leuk om te zien hoe de jongste haast bang van hem was. “Ik heb haar gisteren in je kamer gezien, maar ik dacht er geen opmerking over te maken en een andere keer er misschien naar te vragen. Maar vandaag bleek dat het Seven was… Hebben jullie stiekem contact blijven houden?” klonk hij beschuldigend.
“Wat?” trok Kyuhyun een verontwaardigd gezicht. “Nee!” Hij zuchtte diep en vervolgde kalmer: “Je ziet het verkeerd. Ik zal je alles uitleggen, maar wil je het alsjeblieft niet aan de anderen zeggen? Ik heb het met een reden stilgehouden.” Hij ging met een plof neerzitten in de comfortabele, witte sofa.
“Oké, ik beloof het,” volgde Leeteuk zijn voorbeeld en ging naast de jongste zitten. Het idee dat de anderen wisten dat Seven hier was geweest, leek hem onprettig. Ze waren nog steeds niet over hun halve dag met haar, een paar maanden geleden. “Vertel nu maar.”
“Dus het was nog geen week geleden na onze eerste ontmoeting, of ik merkte haar weer op,” stak Kyuhyun van wal met zijn lange verhaal. “Het was tijdens dat reclamefilmpje. Ze was mensen aan het tekenen voor geld.”
“Ah, echt?” fronste Leeteuk. “Dan kan ze goed tekenen…en had ze geld nodig – dringend.”
“Ja,” knikte Kyuhyun bevestigend, op beide zijn vragen. “Ik zei haar van mij ook een portret te tekenen. Eerst deed ze alsof ze mij niet kende, maar ze viel al snel door de mand. We hadden ruzie. Ik zag dat ze er niet al te best aan toe was en beweerde dat ze best langer bij ons had mogen blijven.
Uiteindelijk kwam het er op neer dat ze zei dat ze perfect voor zichzelf kon zorgen en ik die dat niet geloofde…”
“En wat dan?” vroeg Leeteuk een beetje jaloers, omdat hij haar toen niet had opgemerkt.
“Ze liep weg, maar als ze al zo arm was dat ze als straatartiest moest werken…dus liet ik haar volgen. Ze huurde een appartement en werkte bij de Lotteria, waar ze een maand later Yesung ontmoette.
Ze gebruikte dezelfde techniek en zei hem niet te herkennen, maar Yesung kennende houdt hij vol. En dus heeft ze toegegeven. Om stoer te doen had hij zelfs alcohol gekocht, om samen met haar op te drinken.”
Leeteuk kreunde. Iedereen binnen Super Junior wist hoe Yesung en alcohol samen waren.
“Gelukkig voor haar, had ik die dag besloten om haar te confronteren met haar diepe schulden – waar ze blijkbaar niets vanaf wist. We hadden wéér ruzie, maar ik kwam met het compromis dat ik haar schulden zou betalen, als zij het míj op haar beurt zou terug betalen.
En zo dus is het gekomen dat ze nu voor ons kookt, kamers proper maakt en co.,” legde Kyuhyun kort uit, de grote spanningen tussen hem en Seven ertussen uit latend. “Gisteren kwam ik thuis en zag ik dat ze in slaap gevallen was op de bank, hier. Ik heb haar verscheept naar mijn kamer en hier laten slapen voor de avond.”
“Kyuhyun,” trok Leeteuk ongelovig zijn wenkbrauwen op, “je lag bovenop haar.”
“Ja, jij was de deur al aan het openen,” trok hij een gezicht. “Ik zag geen andere oplossing!”
“Was zij daar oké mee?” vroeg Leeteuk streng als een ouder.
“Nee, maar ik ook niet!” verdedigde hij zich fel. “Het was dat jij zo direct moest binnen komen!”
Leeteuk glimlachte flauw. Kyuhyun had heus wel iets over voor het meisje, anders zou hij haar schulden niet voor haar afbetalen. “Ja, het is al goed. Nu weten we in ieder geval dat ze goed kan koken. Waar is unnie dan eigenlijk?”
“Die is op vakantie met vriendinnen,” vertelde Kyuhyun droog. “We hadden dus sowieso een vervangster nodig, dus ik dacht: Waarom ook niet?”
Hij had heus wel meer dan dat gedacht, grinnikte Leeteuk in zichzelf, maar hij liet niets merken en hield Kyuhyun in zijn onschuldig denkwereldje. “Dus ik veronderstel dat ze vanmiddag niet langskomt. Breng mijn complimenten over haar koken over. Dat zal wel geen probleem zijn, zeker?”
“Nee,” glimlachte Kyuhyun en nam zijn schema en gsm in de hand om te kunnen bepalen wanneer ze morgen kon langs komen.

[NEXT TIME ON: ‘I CAME FROM NOTHING TO BECOME EVERYTHING’]
Er waren nu nog maar twee dagen van mijn terugbetaalperiode voorbij en er was nu al groot drama. Het leek wel zo dat als Kyuhyun in de buurt was ik geen normaal en rustig leven kon leven.
Ik kon die schulden maar het best zo snel mogelijk afbetalen.
Ik grabbelde in mijn jaszak. Er was maar één manier om snel heel veel geld te verdienen. Ik nam het bedrijfskaartje tussen mijn duim en middelvinger. Wat had ik te verliezen?