Chapter 21

Snel loop ik de trappen op. Eindelijk kom ik moe aan op de vierde verdieping. Ik hijg nog even na wanneer ik naar de deur loop. Ik voel in mijn broekzak naar de sleutel. F*ck! Waar is die f*cking sleutel naartoe?! Ik peinig mijn hersenen, wat volgens Robin heel moeilijk is voor mij. Whatever. Ik ben nu die sleutel kwijt dus heb ik geen tijd voor mijn eigen niet-grappige grapjes. Waar kan ik die toch gelaten hebben?! Plots schiet me iets te binnen. Backstage… Mijn jas… Céline en Carolien… Nee, niet nu! Robin zit daarbinnen te wachten tot ik eindelijk “thuiskom”, vergeet ik mijn jas met de sleutel! “Maak het niet te laat hé!” zei hij daarstraks nog grijnzend. Shit, hij heeft nog gelijk ook... Van zijn grijns. Opnieuw neem ik mijn gsm. Hopeloos. Gaat mijn gsm ineens van de ene op de andere manier opgeladen zijn? Domme Anna, zeg ik tegen mezelf. Zielig, ik weet het.

Snel storm ik terug naar buiten. Als ik geluk heb, zijn de 2 jongens traag aan het stappen naar… Ja, naar waar zouden ze gaan? Godver! Wat ben ik toch stom!! Rustig Anna, het is maar je jas en je weet Niall wonen, dus kan je daar straks nog altijd naartoe gaan. Of anders nu? Wat heb ik te verliezen? Zo snel als ik kan “wandel” ik naar het huis. Na een klein kwartiertje stappen zie ik het eindelijk. Ik zweet, merk ik op. Leuk om zo binnen te komen… Als hij tenminste thuis is, dus zoek ik in mijn handtas naar een beetje make-up en een doekje om mijn zweet af te vegen. Jakkie! Dat is echt vies! Ook al is het mijn eigen zweet, zweet is zweet. Ik zucht en wandel naar de voordeur.