010

3 dagen later

Ik zat in engels en het enige waar ik kon aan denken was mr. Horan. Dat klinkt suf. Maar het is zo. Hij leek zo gebroken een paar dagen gelden dat ik hem een ijsje wou geven en hem meenemen naar de dierentuin. Ik moet toegeven ik had niet verwacht hem zo te zien. Mijn indruk was dat hij altijd blij en vriendelijk en enthousiast was. Maar blijkbaar heeft hij nog een ander kantje ook. Misschien was er wel wat gebeurd. Was zijn grootmoeder gestorven of zijn kat overreden. Ik weet het niet maar wat ik wel weet is dat ik het moment dat hij in mijn armen zat zo dicht tegen me aangedrukt. Ik had losjes mijn armen rond hem gelegd maar toen heeft hij zich zelf hard tegen me aangedrukt. Het voelde goed.

"Liam. Het bord is hier. Als je wil opletten dankje" vlug keek ik op terwijl een blos zich over mijn wangen spreed. Oke dat was even awkward. Ik deed alsof de opmerking me verder niets kon schelen en keek intresseloos naar het bord. Terwijl ik wel aan het opletten was. Ik moet eerlijk zeggen meestal verlang ik wel naar het einde van de uren maar vandaag was ik wel heel hard aan het verlangen. Ik had met Rose afgesproken. Ik besloot om me over mijn onmogelijk chrush te zetten en een echt meisje te zoeken. Want zoals ik al eerder zei. Heb ik behoeft aan iemand die van me houd. Die me begrijpt. En alhoewel we niet zo goed begonnen zijn kunnen we het toch proberen. Ik heb haar nummer gevraagd en haar gebeld dus dat is toch al een begin. Ik ga haar ophalen. Dat doet me denken aan die cheesy films. En ja ik hou van zo een film om de zoveel tijd. Vlug haast ik me naar huis en trok andere kleren aan. Ik zou daar om 4.30 al zijn. Rose was al uit om 3 uur. Ik haaste me op mijn fiets en reed naar haar huis. Ik ringde de deurbel. En ik kon mijn ogen niet geloven toen de deur open ging