It's impossible

Mara wat betekent contemporaine vraagt onze lerares nederlands? Huh wat zeg ik . Wat zegt u verbeterd mijn lerares mij.Lizzie die naast me zit schiet in de lach. Ik kan er niks aan doen ik ben er de laatste tijd niet bij met m’n hoofd. Dat komt door onze nieuwe leraar economie. Hij heeft echt alles wat je zou wensen. Inclusief een appelkontje . ‘MARA!’ roept mijn lerares ‘Wat is er toch met je ?’ vraagt ze ongerust. Er is niets zeg ik beduusd. De bel gaat . Gelukkig pauze. ‘mara ik wil dat je beter oplet in mijn les als er niets aan de hand is’ zegt mijn lerares nederlands streng. Zal ik doen zeg ik zuchtend. We hebben pauze. Ik trek lizzie mee en glip zo snel mogelijk een wc in. ‘Even make-up bijwerken’ zeg ik snel. ‘oké ik doe mee’ zegt lizzie blij. Wie vind jij nou eigenlijk knap van de jongens?

Marc Brink. Dat is hem de leraar, de slimme, en knappe jongen waar ik op ben. Natuurlijk ben ik wel zo slim dat ik dat niet hardop zeg.
De bel gaat . Ik kijk in de spiegel even zakt de moed me in de schoenen, zou ik wel knap genoeg zijn? ‘mara schiet nou eens op anders komen we te laat’ zegt lizzie. Zodra we de trap oplopen gaat de tweede bel hijgend komen we boven aan . Jullie zijn te laat zegt marc (meneer van brink maar marc is sexier) het spijt me zeg ik beschamend . Ga maar zitten . ‘mara ik wil je straks wel even spreken het is al de derde keer dat je te laat komt’ zegt hij. ‘je snapt wel dat ik dit niet kan accepteren mara’ Sorry meneer . Nou ga dan maar snel zitten. Ik loop snel naar lizzie toe. Die al was gaan zitten. Er word iets over aanbod van arbeid op het bord geschreven. Mmm……. . droom ik haast weg . Appel zeg ik ineens de hele klas kijkt mij aan en schiet in de lach inclusief marc. Mijn hoofd word zo rood als een boei. Zoiets laat ik niet nog eens gebeuren dus besluit ik maar een keer op te letten.
De bel gaat. Ik blijf als enige zitten starend uit het raam. Zonder dat ik het doorheb komt marc naast me zitten. Ik schrik ik had hem niet zo dicht bij verwacht. Mara ik wil weten wat er is . Ik krijg bijna tranen in mijn ogen. Hij strijkt zachtjes met zijn hand over mijn wang . Zijn handen zijn ruw en sterk maar toch voelen ze zacht aan. Vertederd drukt hij zijn handpalm tegen mijn huid . ‘ Er is niets!’ zeg ik bot. Ik wil opstaan en wegrennen maar hij houd me tegen. ‘blijf het nou niet ontkennen’ zegt ie geduldig. ‘Alsjeblieft mara, ik wil je helpen’ Je kan me niet helpen en ik kijk boos weg. Ik kan je alleen helpen als je iets verteld. Hij snapt het niet. Dit kan niet. Ik zou voor gek staan. En nog het ergste van allemaal hij zou me haten. ‘Mara toe’ Je begrijpt het niet! en de tranen rollen over mijn wangen. Hij kijkt me vol medelijden aan trekt me zachtjes naar hem toe en slaat zijn armen om me heen. Niet doen fluister ik zacht. Maar hij lijkt het niet te horen. ‘Ik weet het mara’ WAT !? schreeuw ik . ‘Ik weet het’ zegt hij nog een keer rustig. Je kan het niet weten niemand weet het . En bovendien waar heb je het eigenlijk over zeg ik fel. Ik stond stijf van de adrenaline die door me lijf heen stroomde. Ik pakte me tas op, duwde hem opzij,.gooide de deur open en rende zo snel mogelijk naar mijn fiets.