Foto bij ||Dichtwedstrijd Fren.

Deze gedichten zijn geschreven voor de dichtwedstrijd van Fren.


•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•
*Opdracht 1:

Zorgeloos.

Zonder zorgen, zonder pijn met een zachte schok
Tikken de seconden weg langs de zilveren wijzers van de klok.
24 uur, 7 dagen, 12 maanden en allen stuk voor stuk
Een deel van wat alles is, een deel van ''het geluk.''

Maar niemand neemt de tijd en de moeite om het echt te zien
Want iedereen zit zo vastgeklemd in zijn strakke en vertrouwde stramien.
Waarom zou ik het dan wel proberen?
Ben ik dan degene die deze wereld moet corrigeren?

•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•
*Opdracht 2:

Naar aanleiding van plaatje 4.

Gevlogen vrijheid.

De gillende en krijsende vogels, ze vliegen weg.
Vrij zijn ze, daar hoog boven mijn hoofd.
Terwijl de blauwe zee grijs verschiet.
Genieten de meeuwen van hun vrijheid.

En ik wens daarbij te zijn en niet hier te staan.
Ze volgend op de thermiek van de lucht, niet neer te slaan.
Maar mij is de vrijheid niet beloofd.
Ik zal moeten toekijken met een gebogen hoofd.
Niets anders dan dat aanvaarden is mij gegeven.
Jammer is het... maar wij mensen kunnen niet zweven.

Nog een maal kijk ik op naar de luidruchtige dieren.
Roepend naar hun vrienden en genietend van hun geluk.
Ik luister hoe ze het land verkennen.
En hoe ze stuk voor stuk verdwijnen achter de toppen van de groene dennen.
•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•<>•

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen