Begin van een vriendschap.

Ik fiets door naar huis en voel de ogen van Jayden prikken in mijn rug. Zou hij me leuk vinden? Zag ik hem nou net blozen? Al snel rij ik de oprit op van ons huis. Ik zet mijn fiets in de schuur en loop terug naar de voordeur. Die ik open doe. Ik zie mijn vader al staan door de glazen deuren, hij kijkt boos. Blijkbaar heeft
school mijn vader gebelt. Ik gooi mijn jas en tas op de grond, omdat de kapstok nog niet hangt. en komt mijn vader aanlopen. ESME! Hij klinkt echt heel boos. Waarom heb jij alweer je werkstuk gestolen van Janik? Pap dat heb ik niet gedaan. Dat kan niet, dit kan geen toeval zijn. Zegt mijn vader. Mam heeft gezien dat ik er aan gewerkt heb en ze heeft het zelfs gecontroleerd! Het zal wel. Zegt mijn pa. Ik ren boos naar boven. Mijn tas ben ik beneden vergeten. Ach, ja die tekening weet ik nog wel uit mijn hoofd. Ik begin te tekenen en zucht. Ik heb gezegt dat afspreken niet kon door de dozen, maar dat is de oorzaak helemaal niet. Ik wil gewoon niet dat het zelfde gebeurt als eerst.. Alle dozen staan in een kamer die we nog niet gebruiken dus die staan niemand in de weg. Ik mag gewoon niemand binnen laten, er mag echt niet weer het zelfde gebeuren. Er wordt op mijn deur geklopt en mijn vader staat in de deur opening. Esme? Nee pap laat me met rust. Maar Esme het was echt mijn bedoeling niet om zo.. Nee, pap ga weg! Ik gooi een kussen naar zijn hoofd. Oké Esme kom je zo dan zelf? Ja pa.. Mijn vader loopt naar beneden. Dan hoor mijn zusje en mijn moeder thuis komen. Ik hoor mijn vader nog zeggen: Esme is thuis alleen ze wil met rust gelaten worden, laat haar dus maar even. Mijn moeder probeert in protest te gaan en daarna is het stil in de gang. Zelf ga ik rustig verder met tekenen, tot dat ik een smsje krijg. Ik lees het berichtje en schrik. "Als jij je mond niet houd ga je eraan! dus mondje dicht!" Wie is dat? Ik heb niemand mijn nummer gegeven! Ik zet mijn telefoon uit en gooi hem op bed. Weer hoor ik geklop op mijn deur. Rot op! Schreeuw ik. Mee hoor ik mijn zusje huilen. nee, zo bedoelde ik dat niet eefje! kom maar! Maar ze rent al naar beneden. Dan hoor ik mijn moeder boos naar boven komen. O, jeej! Nee he, Alsjeblieft niet..Esme! nu ben ik het zat! Je komt nu naar beneden! Nee, mam ik wil dat niet. Ga zelf, maar eten met jullie drieën. Ik kom niet! Mijn ma loopt naar beneden en ik hoor haar tegen mijn vader mopperen. De glazen deuren doen ze dicht. Ik ga verder met tekenen, na twee uur tekenen is hij klaar. Ik voel dat ik trek krijg, maar ik eet niks. Met honger val ik in slaap. Als mijn wekker gaat zie ik dat ik mezelf verslapen heb. O, shit ik ben te laat! ik spurt naar beneden gooi alles in mijn tas. Ik fiets als een speer weg, in een keer hoor ik een bel achter me. Hey, dikzak ga aan de kant! Meerdere beginnen te lachen. Het zijn Janik met zijn vriendjes. Ik reageer niet. Weer hoor ik weer een fiets bel achter me. Esme wacht eventjes! Het is Jayden. waarom zo snel? Ik ben te laat voor het voorkomen om of gemeld te worden. Hoe dan ook ik ben te laat! Esme rustig ik regel dit wel. Ik zeg gewoon dat je band lek was en ik je daarbij geholpen heb oké? Ik kijk Jayden aan en begin te lachen. Dankje. We fietsen in stilte naar school waar meneer Jansen al staat te wachten. Nou dame en heer verslapen of tijd vergeten of vonden jullie het niet nuttig? Jayden zegt meteen: Sorry meneer Jansen, maar Esme haar band was lek en ik heb haar daarmee geholpen. Ja ja oké, voor deze keer. Zegt meneer jansen. Nu naar mijn kantoor allebij! We lopen samen naar zijn kantoor en moeten best wel lachen door zijn zware stem. We krijgen te horen dat we een week lang moeten voorkomen allebij op de zelfde tijden. We zeggen: Ja, meneer. Dan mogen gaan. We gaan ieder naar onze eigen klas. Ik zet nog geen voet binnen of meteen word er gelachen. Een ander meisje dit keer. zegt: Ons verdwaalde varkentje is er ook weer. iedereen begint te lachen. Janik zegt in een keer. Kijk hoe dik ze is. Weer licht heel de klas in een deuk. Ik ga zitten en pak mijn boek. Het enigste wat mevrouw van Bommelen zegt is: Pak jullie boeken en jullie kunnen gaan doen wat er op het bord staat. Ik pak mijn boeken en begin met werken. Al zitten mijn gedachtens ergens anders. Bij mijn oude school en oude wijk. Waar alles zo goed ging. Nu, tja laten we het daar maar niet over hebben. In eens komt er een meisje naast me zitten. Ze kijkt me erg vriendelijk aan en zegt: Hoi, ik ben Lotte. Ik zeg wie ik ben en we beginnen zachtes te fluisteren. Opeens word er een propje naar mijn hoofd toe gegooid. He bek houden dik varken. Lotte kijkt boos op. Doe eens normaal lange slungel. We moeten meteen lachen. Mee gaat de bel en lopen we samen naar buiten. we praten wat en lachen. Jayden zie ik nergens wat ik eigelijk wel jammer vind. Wat ik niet weet is dat hij me in de gaten houdt vanuit de fietsstalling. Lotte en ik praten wat. Tot dat de bel gaat. Ze moet naar een andere klas. Ze doet namelijk twee niveau's. Tot de volgende keer Esme! Roept ze. Als ik mijn klas in wil lopen word ik bij mijn arm gepakt en sta ik oog in oog met een jongen die ik nog niet kenden. Maar ik weer wel in mijn klas zit. Ik zal maar uitkijken dametje anders! Hij laat me los. Ik loop meteen mijn klas in waar mevrouw van Bommelen nog even saai haar boek zat te lezen. Ze meld dat de rest van de dag iedereen vrij heeft. Mooi, dan ga ik naar huis. Als ik op de gang loop, om naar huis te gaan loopt in een keer Jayden naast me. Hey, Esme hoe ging het vandaag? Ik wil het zeggen, maar dat kan ik niet. Want ik denk meteen aan dat smsje en de dreiging van die jongen net. Ik Ik zeg snel goed hoor en met jou? Nou het ging. goed tot nu. Want ik ging weg, het werd saai. zegt. Jayden. Ik begin te lachen en we lopen naar onze fietsen. O, Jayden ik heb die tekenning af. Wil je hem al hebben? Ja is goed. Geef hem maar in het parkje als je wilt. Is goed doe ik. We fietsen weer in stilte naar het parkje. Jayden zegt in een keer: Wil jij ook een broodje? Nee, dankje. Ik eet zo thuis. Is goed. Zegt hij. Ik begin te lachen door de toon dat hij dat zegt. Hij eet zjin broodjes met grote happen en smakgeluiden op. Ik leg de tekening op tafel. Jayden kijkt en zegt meteen: Wauw die is mooi! ik lach. Dan zie ik mensen aan komen lopen die ik ken van iets. Shit ze hebben me gevonden! Jayden ik moet nu naar huis, ik stap meteen op mijn fiets en fiets weg. Jayden kijkt me verdwaast aan. Thuis aangekomen ren ik naar boven, naar de werkkamer van mijn vader. Ik pak een mes uit zijn vertrienen kast. Stop die tussen mijn broek en loop naar boven. Ik voel het mes tegen mijn been aan drukken, maar zo ben ik veilig. Ik zit boven te bekomen van een paniek aanval, als de deur bel gaat. Ik hoor mijn moeder de deur open doen. Is Esme thuis? Zijn jullie al uit dan? Hoor ik mijn moeder vragen. Ja, ze is net vertrokken naar huis. Oke, ik haar wel even. Esme?! Ja, mam. Roep ik. Er staat een jongen aan de deur voor jou. Kom je? Ja ik kom!! Ik loop naar beneden en wie zie ik staan. Jayden.