004

De nacht en de volgende dag gingen snel over. Vanavond zou ik naar het kampvuur gaan en daar de verhalen van een legende. Oeeeh dacht ik bij mezelf. Straks gaat het over eng wezens en kan ik mensen bang maken. Dat vond ik altijd zo leuk. Het was nu half 7 en over een uurtje zouden Jacob en ik samen erheen gaan. Hij had het al zo vaak gehoord zei hij. Ik dacht maar dat ik even zou gaan douchen me om zou kleden en stuff. Na een half uur onder de douch te hebben gestaan ging ik er toch maar onder vandaan. Ik trok mijn kleren aan. ‘Ik ben wel een beetje emo’ zei ik tegen mezelf toen ik in de spiegel keek om mijn make-make-up op te doen. Ik keek op de klok en zag dat het 10 voor half 7 was en liep naar beneden. Ik zag Jacob al zitten en liep naar hem toe. ‘klaar?’ vroeg ik. ‘Yes’ antwoorde hij kort. ‘waar is het precies?’ vroeg ik net dat we uit het huis liepen. Ik was niet erg bekend hier maar wist wel wat na 1 dag. Ben al een keer gaan lopen en heb veel gezien. ’10 minuten is het lopen.’ Niet lang dus. We waren er en gingen op een van de boomstammen zitten die daar lagen. We waren een van de eersten. ‘Wie heb je dit keer mee genomen Jacob? Je weet dat het niet mag.’ Schreeuwde een stem van achter me. ‘ik draaide me om en zag een grootte, gespierde jongen staan. ‘Paul, dit is Belle. Mijn nichtje.’ Zei hij oprecht, maar Paul geloofde het niet en schoot in de slappe lach. ‘Kan ik je even onder 4 ogen spreken, Jacob?’ ‘uuhm nou oke dan’ antwoorde hij. ‘Ik ben echt zijn nichtje!’ antwoorde ik. ‘Had ik jou iets gevraagd?’ ‘Nee. Maar het ging over mij. En je geloofde Jacob niet. Dus ik dacht ik neem het hef in eigen handen.’ Ging ik verder. Jezus wat een zeikert! Dacht ik in mezelf. ‘Dan wil ik je over iets anders onder 4 ogen spreken.’ Zei Paul alsnog. Jacob stond op en liep achter hem aan als een puppy. Ik schudde langzaam met mijn hoofd heen en weer. En ik was zo in gedachten dat ik niet door had dat er een jongen naast me kwam zitten. ‘Hee, ik ben Seth’ hoorde in naast me en schrok me de tyfus. Ik draaide me met een ruk om en zag hem naast me zitten. Alles leek in slow motion te gaan. Hij glimlachte. Wouw wat een mooie glimlach. ‘Hallo, hallo?? Aarde aan het nichtje van Jacob’ zei Seth ‘He?’ hij lachte. Ik smolt weg bij die glimlachen, die ogen, ze glinsteren zo mooi. Ik werd uit mijn gedachten gehaald door dat Seth me door elkaar schudde. ‘hahahaha’ viel ik in de slappe lach. ‘waar dacht je aan?’ ‘uuuuuh’ ik voelde mijn wangen rood. Hij glimlachte. En ik was weer eens in mijn gedachten verzonken.