Adopted Silence 7

Toen we na nog wat liedjes geoefend te hebben mijn moeder binnen was gekomen, en gevraagd had of we wouden komen eten, waren we wel achter haar aan gelopen. Nu zitten we dus met ons allen; Ik, mijn ouders en Nash, Nova en Nate, aan de eettafel.
"Wat dachten jullie dan van een liedje over..., wacht huh?" zei ik dom en keek Nate aan, die lachte en terugkeek "watte?"
"Wat zei je zojuist?" vroeg ik, ik kan me niet herinneren dat we nog een nieuw lied hadden, How much I love smile cry en silence zou de laatste zijn die we voor de tour zouden schrijven.
"Dat lied waar we twee jaar geleden an zijn begonnen en niet hebben afgemaakt?" zei Nate en keek me vragen aan " Die zouden we dit jaar toch afmaken?''
Ik keek hem aan, o ja, in 2008 waren we aan een nummer begonnen en hadden we niet kunnen afmaken, ze hadden toen besloten dat we die over twee jaar, in 2010 dus, verder zouden afmaken en dan voor de tour, als ze die konden regelen, wat dus is gelukt, zouden kunnen gebruiken.
"O was dat niet deze?" vroeg ik hem en propte het laatste stukje van mijn boterham in m'n mond.
Nate knikte en kauwde zijn boterham op, nadat hij die had afgeslikt begon hij weer te vertellen:
"Smile cry en silence is gemaakt voor de tour, vorig jaar al, ik mocht er niets over vertellen zodat het niet zou uitlekken zeg maar, nu mogen we er nog niets over zeggen, we moeten 'em in het laatste land waar een concert geven zingen, dat is als het goed is in...eh" hij keek wat rond en dacht diep na, dat was wel grappig, dan werden zijn ogen altijd een tint lichter, of het licht gewoon aan mij, als je er eenmaal aan denkt en denkt dat het zo is, ga je het geloven en zien, volgens mij dan, vraag niet waar ik dat vandaan heb want dat weet ik dus niet, het zit gewoon in mijn achterhoofd.
" Canada" zei Nate plotseling waarna ik hem aankeek, wat Canada?
Blijkbaar had Nate mijn blik ontcijfert "het laatste land van onze tour" zei hij en lachte kort.
"O, o ja, waarom is dat Canada?" vroeg ik en keek hem vragend aan, het zou toch makkelijker zijn als we daar begonnen en zo dichter naar ons land toewerkten en niet andersom?
"Omdat het kan" zei Nate droog en keek terug.
Ik besloot daar maar niet op in te gaan want dan zet ik alleen mezelf voor schut.
"Oki" antwoordde ik daarom kortaf om toch aan te geven dat ik het gehoord had.
"Zou het niet makkelijker zijn als we daar beginnen en zo naar hier toewerken?, dan hebben we na de tour een korte reis terug." zei Nova en keek Nate aan.
Oke dat is best eng, niet omdat ik dat net dacht -oke dat ook wel- maar toch meer omdat Nova nooit over zulke dingen nadenkt en meestal alleen maar best wel erg domme vragen heeft.
"Dat is een goeie" zei Nate nadenkend en keek Nova aan "Hoe kom je daar nou bij"
"Nou, ik heb geen zin om vanaf Canada naar hier te moeten vliegen na de tour" antwoordde Nova en keek Nate zielig aan.
"Ik zal het eens vragen" zei Nate en knikte.
"Mogen we van Tafel?'' kwam Nash tussen ons door.
""Zijn jullie klaar met eten?" vroeg mijn moeder en keek ons aan.
"Anders vroeg ik het niet" zei Nash en keek m'n moeder aan.
" Tuurlijk, ga dan maar" zei m'n moeder en stond op om af te ruimen.
"Zal ik helpen?" vroeg Nova en pakte al twee borden op.
"Nee, dat hoeft niet, bedankt jongen" zei m'n moeder en nam de twee borden van Nova over.
"O, oke" zei Nova licht verbaast en liep achter ons aan naar de garage terug.