[008] Louis William Tomlinson

Disguisting.. disguisting.. disguisting.. Het woord spookt maar door mijn hoofd. Steeds weer harder. Ondanks dat ik deze woorden wel vaker hoor komt het nog steeds hard aan. Mijn ogen sla ik neer en zonder iets te zeggen sta ik op. Terwijl ik met grote, snelle stappen naar mijn bureau voel ik Dennis zijn ogen in mijn rug prikken. Sommige mensen kijken naar me maar ze zeggen niets en gaan gewoon weer verder mwt oefenen. Ik neem plaats achter mijn bureau en kijk naar de stapels papieren op het bureau. Ik begin cijfers te geven maar ik kan me niet concentreren.

Disguisting...disguisting...disguisting..

Mijn gedachten worden onderbroken door de bel. Iedereen staat luidruchtig op. Even kijk ik naar het blad onder me. Met de cijfers ben ik niet ver gekomen. Ik sta op. I want you all to practice the song at home,' zeg ik nog snel. Ze knikken en lopen de klas uit. Mijn ogen kruisen die van Dennis. Een dreigende blik is te zien in zijn ogen. Hij maakt een dreigend gebaar voordat hij het klas lokaal uitloopt. Rillingen trekken over mijn rug maar het zijn geen fijne. Langzaam zak ik op mijn bureaustoel neer en vouw mijn handen in mijn bruine haar. Ik trek er eventjes gefrustreerd aan terwijl mijn gedachten terug gingen naar vroeger.