O8 ~ Puck Konings

Als we dan eindelijk in bed liggen na al de drama van net zeg ik “jongens…” en wacht op reactie van de rest. “ja?” hoor ik van 4 verschillende mensen komen. Even wacht ik met verder praten en dan begin ik weer “eigenlijk, was ik eerst best wel bang om jullie te ontmoeten.. hadden jullie niet gedacht he?”. Het blijft een tijdje stil totdat Nils voorzichtig vraagt “hoezo was je bang om ons te ontmoeten?”. Eigenlijk moet ik zelf ook nadenken over het antwoord op die vraag, “ik weet niet zo goed, ik denk” ik stop heel even om de goede woorden te vinden en ga dan weer verder “ik denk omdat ik sinds dat jullie zeg maar kwamen ik altijd heel bang was om Owen te verliezen, jullie brachten zoveel tijd met elkaar door omdat jullie moesten oefenen enzo dat ik bang was Owen kwijt te raken aan jullie. Owen vertelde zulke verhalen over jullie dat ik eigenlijk op een gegeven moment een beetje het gevoel had dat ik zeg maar vervangen werd.. en omdat jullie het ook nog zo goed deden, of eigenlijk doen, en daardoor steeds bekender werden.. ja ik weet niet..” het hele verhaal is eruit voordat ik er erg in heb. Owen doet het lampje bij zijn bed aan en dan zie ik dat iedereen me aan kijkt. “dat wist ik helemaal niet…” zegt Owen zacht en ik knik, “komt omdat ik het je nooit verteld heb..” zeg ik dan en de andere jongens kijken me met medelijden aan. “maar was het uiteindelijk vervelend om ons?” Rein wijst naar zichzelf, Daan en Nils “te ontmoeten?” vraagt hij en hij kijkt me aan. Ik begin te glimlachen en schud mijn hoofd “nee, tuurlijk niet, jullie zijn kei aardig en ik snap ook wel dat Owen jullie zo aardig vind, maar ik moest het gewoon even kwijt..”. “aahw, jij bent ook heel aardig!” zegt Rein dan en ik voel dat ik een beetje bloos, “dankje!” zeg ik dan. “Ik heb het gevoel dat er heel wat van mijn hart af is nu ik dit kwijt ben” zeg ik er vrij snel achterna en de rest grinnikt een beetje. “knuffel!” zegt Owen en ze komen met z’n 4en op me af. “ja jongens ik hou ook heel veel van jullie, maar nu voel ik me toch wel een beetje geplet” zeg ik met veel moeite en ze gaan bijna meteen allemaal van me af. Ik pak mijn mobiel erbij en zie dat het bijna 00:00 is, nog helemaal niet zo laat dus. Snel open ik twitter en tweet precies optijd “@Puckk__: OO’OO to @OwenPlayfair @reinduif @0547daan @NilsKaller jullie zijn echt hele lieve jongens<3”. Ik hoor Owen’s mobiel trillen, hij kijkt op zijn mobiel en dan weer terug naar mij “aahw, jij bent ook een lief meisje” zegt hij en retweet de tweet. De andere jongens snappen er vrij weinig van totdat ze op Owen’s twitter kijken “aahw” zeggen ze in koor en ik hoor mijn mobiel nu ook trillen, 3 nieuwe volgers en de mentions stromen binnen. De 3 nieuwe volgers zijn Daan, Nils en Rein en de mentions komen van mainiacs die de tweet hebben gezien, omdat de jongens hem alle 4 hebben geretweet. De meeste reacties zijn dingen als “omg ken je ze echt?” of “ben je nu bij hun??” en zo gaat het nog wel even door. Ik reageer op een paar dingen en leg mijn mobiel dan weer weg. “hoe kunnen jullie die mentionspam redden zonder een dode mobiel?” vraag ik lachend maar kijk dan weer serieus, “oow, je hebt nu ook de mainiacs op je door die tweet?” vraagt Rein lachend en ik knik “ja…”, “moet je gewoon even aan wennen haha” zegt Daan dan lachend en ik knik maar een beetje. Als we allemaal weer goed liggen in ons eigen bed zeg ik “oke, jongens nu ga ik echt slapen!”. ‘ik ook’ hoor ik van de rest al snel terug en we zeggen nog even trusten tegen elkaar en dan gaan we echt slapen.

‘AAAAAAAAAAAAH’ ik schiet omhoog en mijn ogen zijn wijd open, ik kijk snel op mijn mobiel en zie dat het 9:30 is. Als ik weer op kijk van mijn mobiel om te kijken waar de schreeuw vandaan kwam reageer ik ligt geïrriteerd, “hier word ik voor wakker?”…