Chapter Three

Dan gaat de bel. Liz gaat er meteen door mijn hoofd. Ik spring uit de vensterbank, ren de trap af, en gooi meteen de deur open. Snel val ik in haar armen en begin te snikken. Het lijkt alsof de tranen nooit meer op zijn.
''Stt... An. Kom, we gaan naar je kamer. Dan vertel je maar eens goed wat er allemaal aan de hand is, of gebeurd is.'' Ze laat me los en pakt mijn hand om mee te sleuren naar boven. We lopen de trap op, naar mijn kamer. We ploffen op bed neer.
‘’Het is Luke, Niet waar?’’ vraagt ze aan mij. Ik kijk recht voor me uit, naar de grijze muur. Weer begin ik te snikken, en mijn tranen gaan in volle loop.
‘’J.j.jaa’’ probeer ik te zeggen. Wat niet echt makkelijk gaat. Er ontstaat een brok in mijn keel, en kan bijna niks meer uitbrengen.
‘’Rustig An, vertel het maar. Je weet dat je het altijd bij mij kwijt kan. Ik kan je helpen en opvangen.’’
‘’I.iik zag hem dus vandaag voor het ee..eerst weer. Hij stond o..op me te wachten na de les.’’ Zo probeer ik rustig alles uit te leggen wat er vandaag allemaal heeft plaats gevonden.
‘’Ach meis, dit is juist heel goed van je. Je kwam voor jezelf op, en je hebt goed laten merken dat je dit niet pikt. Een ander meisje was waarschijnlijk zo weer bij hem terug gegaan. Want ja, ik moet zeggen dat hij niet één van de lelijkste jongens van de school is.’’ Gad dit had ze niet moeten zeggen, straks heb ik nog spijt. Ze ziet mijn blik en weet meteen al dat ze dit niet had moeten zeggen. ‘’Sorry An, dit had ik dus niet moeten zeggen. Krijg alsjeblieft geen spijt. Hij is het niet waard. Hij heeft je genoeg pijn gedaan, en die pijn verdien je niet. Je verdient iemand beters, die wel nadenkt en om je geeft.’’
‘’Nou ik weet wel dat ik voorlopig alleen blijf. Ook al krijg ik een jongen achter me aan. Ik wil het niet!’’
‘’Maar je moet wel weten dat niet elke jongen zo is. Er zijn ook hele lieve jongens hier op de wereld.’’ Ik geef haar een knuffel en kijk haar dankbaar aan.
‘’Bedankt Liz. Dat je altijd voor mij klaar staat, dat je geen vooroordelen hebt.’’ Ze zegt dat vriendinnen daar voor zijn en dat ze nooit over mij zou oordelen. Snel wrijf ik de tranen weg en bedank ik haar nog een keer.

Ondertussen is het alweer één uur. Mijn maag begint te rommelen, ik begin nu toch echt wel honger te krijgen.
‘’Liz, zullen we wat eten?’’ vraag ik aan haar. ‘’Ik heb echt eten nodig. We kunnen wel hamburgers eten op een bolletje. We hebben nog bolletjes, en er liggen hamburgers in de vriezer. We hebben ook nog wel uien.’’
‘’Ja, lekker!’’ Ik begin te lachen. Liz heeft altijd zin in eten, en vind volgens mij ook alles lekker. Ik pak haar hand en trek haar van het bed af. Dan lopen we naar de keuken en pakken we alles wat we nodig hebben. Zij snijdt de uien, en ik houd het vuur in de gaten, met de hamburgers in de pan. Als alles klaar is, maken we er een lekker broodje van, en nemen we het mee naar de eettafel. Ik zet de tv aan, want ja we hebben een tv staan bij de eettafel. Ik zet MTV op, waar nu friendzone is, en we eten rustig onze hamburgers op.
‘’Mhh, dit smaakte zo goed’’ zegt Liz als het op is. ‘’Kom, we gaan een filmmarathon houden.’’ Dit vind ik een heel goed idee. Een beetje afleiding kan geen kwijt, op zo’n dag als deze.