017

Ik kwam aan in school. Misschien was ik een beetje te laat voor mijn eigen bestwil maar ik kwam het lokaal binnen gestrompeld net wanneer de 2 de bel ging. Alweer ging ik achter in zitten. Mr horan kwam ook het lokaal ingerent. Blijkbaar ben ik dus niet de enige die wel een laat is. Hij zag er extreem moe uit en was niet in de les. Na een half uurtje stopte hij. "Je bent vrij. De les is gedaan" we waren allemaal verast dit waren we dus niet gewent. Ik maakte mijn boekentas extreem traag natuurlijk. Wanneer iedereen weg was deed ik de deur dicht. "Dus hoe was je verjaardag?" Vraagde ik. Ik ging voor hem staan. "Goed. Ik heb al mijn vrienden gezien. Dat was wel leuk. Ik ben weer mee in de relaties. Ik heb ook mijn ouders gezien en mijn broer, mijn schoonzus en nichtje. Het was echt leuk" hij knikte alsof hij het zichtzelf aan het vertellen was. Ik glimlachte.

"Oh. Dus je hebt me niet gemist?" Vroeg ik nu een beetje plagerig. "Tuurlijk heb ik je knapheid die me elke les afleid gemist." Hij zei het op een flirterige manier. Dat was een voorzet die ik wel moest afmaken. "Oh, ik heb gemist hoe je altijd door je haar gaat met je handen tot het punt waar je zo sexy bent dat er niemand meer oplet." Ik zei het zeer flirtig terug. Hij was dichter gekomen. "Dus dit zou je niet erg vinden?" Hij nam mijn gezicht in zijn handen en kuste me zacht. Zacht schudde ik mijn hoofd. "Nu dat we toch al zo ver zitten" voorzichtig nam ik zijn hand van mijn wang en zelf legde ik mijn hand op zijn borst. Hij was namelijk tegen zijn welgekende bar aan het steunen. Hij glimlachte en ik deed een stap naar achter. "Liam. Waarom kom je niet naar mijn appartement deze avond. Gewoon om elkaar wat beter te leren kennen" "ik zal er zijn" zei ik meteen. Hij keek me blij aan. "Echt?" Ik knikte en hij gaf me een knuffel. Wat is grappig omdat we op de tafel zaten. "Ik ga kokenen het gaat zo cool zijn" nu zat hij weer recht. Ik begon te lachen.

"Sorry. Ik ben een knuffelig persoon" zei hij. "Ik heb er geen problemen mee" we zaten daar gewoon. Met mijn arm op zijn schouder. "Ik voel me als een klein kind nu" zei hij. "Je weet dat je het leuk vind." Zei ik. Hij maakte een instemmend geluidje. "Ik ben 22 natuurlijk vind ik het leuk" deze heeft hij me gegeven en moet ik wel afmaken. "Dat is waar, je word al oud" hij keek me beledigd aan. "Dankje. Zeker? Dzt is wat een vriendelijk persoon dan antwoord" "niall. Ben je eigenlijk zo moe?" Vroeg ik nu.

Niet echt. Waarom vraag je dat eigenlijk?" "Je eindigde de le 20 minuten vroeger dan normaal" hij knikte. "Daar heb je misschien gelijk in. Maar de reden heb je mis. Ik deed het gewoon omdat je nog wou zien/spreken." Ik nam mijn arm van zijn schouder en sprong op de grond. "Hey, waar ga je wel naar toe?" Vroeg hij. "Ik hoor stemmen in de gang" leg ik hem uit. Blug nam ik een paar papieren in mijn handen. "Ik denk dat je stemmen in je hoofd hoort" zei hij. Alsof hij er lang over nagedacht heeft. "Hey!" Een klop kwam van de deur en deze vloog open. Meneer fletcher stond naar ons te kijken. "Wow. Niall. Wat ben je toch les aan het geven aan zo een grote klas. Weet je dat zeker dat je het alleen aankan?" Zijn humor is zo droog dat ze grappig is. Niall lachte met me mee. "Tom stop het. Het is zoooo grappig" zei hij geïrriteerd.

"Ik kwam gewoon vragen als ze met ons meeging vanavond. Kom je?" Niall schudde zijn hoofd. "Sinds vrijdag hou ik niet meer van drinken." Zelf voor mij was dat een schok om te horen. "Wat gebeurde er wel vrijdag?" Vroeg tom nu. Als je iets hebt met je leerkracht zijn namen blijkbaar dus ingewikkeld. "Ik was jarig zaterdag en ik ben naar londen geweest. En met mijn beste vriend een paar pintjes gedronken en daarna heb ik gevlogen. Nooit proberen." Ik begon te lachen en hij gaf me een blik.,"oh je bent ziek geworden op het vliegtuig. Arme jongen. Kom hier" hij wandelde naar Niall en knuffelde hem. Om eerlijk te zijn dat deed pijn. Ookal was het vriendschappelijk. Toch voelde het niet goed.

"Dankje tom maar een vriend van mij komt en we gaan naar een film kijken. Ik wil mijn vrienden weer allemaal terug zien de meeste had/heb ik in maanden niet meer gezien en het was eeuwen geleden dat ik mijn vrienden in ierland had gezien." "Zo gay" zei hij terwijl hij wegwandelde. "Dankje. Jij ook" riep hij hem na.

"Dag niall, liam" "meneer fletcher." Zei ik en voor hij de deur weer dicht deed knipoogde hij naar niall. Ik begon te lachen. En hij was aan het blozen. "Je bent aan het blozen. Aww." "Medeleven mag ook" zei hij. "Weet ik" mijn droge antwoord maakte hem lachen. "Ben je altijd zo sarcastisch?" Ik knikte. "Opgegroeid met 2 zussen." hij zuchtte. "verklaard veel denk ik? zoals eerder vermeld heb ik geen zus" ik lachte. "wees blij. soms kunnen vrouwen zo onredelijk zijn. Ik bedoel. logica bestaat niet meer en ze hebben altijd maar ook altijd gelijk. zo irritant" hij lachte nu met mijn verklaring. "heb je vrij het volgende uur?" hij had iets in zijn gedachten. wel hier zijn is beter dan alleen in de bibliotheek zitten.

"ja. ik ben vrij" een glimlach maakte een weg op zijn gezicht. "we kunnen een aflevering van friends kijken. klinkt leuk niet. ik bedoel het is beter dan hier alleen zitten" blijkbaar dacht hij dus hetzelfde als ik. "inderdaad. dat is een leuk idee" hij knikte en vlug downloadde hij een aflevering. "welke is het?" "the one with ross new girlfried. het 2de seizoen. eerste aflevering. 1 van mijn favorieten." ik knikte. natuurlijk wist ik wat er in de aflevering gebeurde. ik bedoel iedereen heeft alle friends afleveringen al gezien. hij zette het scherm klaar en ik deed de lichten uit. ik zette 2 stoelen op de achterste rij. "klaar?" ik knikte. hij klikte op play en rende vlug naar de stoel naast me. hij leunde in mijn zijde. subtiel legde ik mijn arm om zijn schouder.

een halfuurtje later was het gedaan. "is het normaal dat ik te moe ben om nu recht te staan. en ik bedoel. iets te doen vandaag. zelf eten verbruikt waarschijnlijk te veel energie" zei hij vermoeid. er zat een crack in zijn stem. en waarschijnlijk had hij zijn ogen gesloten. "sorry Niall. Maar ik moet naar mijn volgende les. het is muziek en het is zeer leuk maar" "je wil hier blijven" ik stemde met hem in. "je mag van mij maar um. dat zal waarschijnlijk niet lukken" ik knikte weer. natuurlijk had ik niet door dat hij me niet kon zien. "weet ik. Ik ga maar eens." hij zat recht en ik stond op. keurig plaatste ik de stoel op zijn plaats en nam mijn boekentas die nu naast de deur stond. "dag Niall. ik zie je vanavond denk ik?" hij knikte en stond nu ook op. "om 4 uur op de parking?" weer knikte ik. "zie je daar blondie"