Hoofdstuk 18

Heej El,

Ik schrijf deze brief omdat ik denk dat ik anders teveel ga wenen op het vliegveld morgen. Waarschijnlijk kan ik de tranen toch niet tegenhouden, maar dan neemt afscheid nemen toch minder tijd in beslag. Want ons kennende duurt dat weer veel te lang waardoor wa ons toch nog moeten haasten.

Weet je nog die keer dat we elkaar voor de eerste keer ontmoetten? We zaten voor het eerst in de jeugdbeweging en de leiding deelde boterhammen met Nutella uit. Iedereen had er al 1, alleen wij waren over. Het probleem was dat er nog maar 1 boterham was. Uiteindelijk eindigde het op een soort van gevechtje en jij won. Ik was toen redelijk pissed. Gelukkig deelde jij je boterham. Ik weet nog goed hoe je zei: "Met twee smaakt het beter" Ik vond je meteen superlief. Sinds die dag waren we onafscheidelijk. Door die boterham in de onze kleutertijd werden we bevriend. Raar als je daarbij stilstaat, niet?

Als kleine verassing heb ik een boterham met Nutella in de zak met broodjes gestopt. Daarom moet ik veel eten kopen. Zodat ik meer tijd zou hebben de boterham in de zak te stoppen. Want met mijn mega-subtielheid gaat dat niet altijd even goed .

Waarschijnlijk lees je deze brief als je al in het vliegtuig zit en al opgestegen bent. En hoogstwaarschijnlijk luister je nu naar Edje, Twix, TomTom of Pasje. Dat doe ik namelijk nu ook. Edje geeft mij gewoon inspiratie om hier dingen neer te schrijven. We moeten samen eens naar een concert van TomTom gaan. België is toch een buurland van Frankrijk, niet? Ik denk van wel. Mijn aadrijkskunde is niet zo goed.

Ik wil nog even zeggen dat ik je nu al mis. Nu al. En je bent nog niet eens weg. Amber en ik zullen denk ik wel goede vrienden worden, wat wel een troost is. Zo heb ik toch iemand.

Nu ga ik denk ik maar eens slapen want morgen moet ik vroeg opstaan om mijn beste vriendin uit te gaan zwaaien.

Dan zie ik je de eerstvolgende vakantie?

Doei en veel kussies

Lou xx