023- Phoebe Avery

‘Kus me’, zegt Niall.
‘Wat?’ vraag ik alsof ik het niet goed hoorde. Maar ik hoorde het wel goed.
‘Kus me’, zegt hij nog eens. Ik plant een zoen op zijn wang en wacht af.
‘Een echte kus. Op mijn lippen.’ Wat? Niall wil dat ik hem kus? Ik kijk hem vragend aan. Zou ik? Ik leun zachtjes naar hem toe en zoen hem zachtjes. Hij zoent terug. Ik leg mijn handen in zijn nek en mijn huiswerk en pen valt op de grond. Daar besteed ik geen aandacht aan. Ik haal mijn handen door zijn haar en voel zijn handen rond mijn middel. De wereld draait even alleen rond ons. Hier op het bankje. Langzaam haal ik mijn lippen van de zijne. Ik kijk in zijn ogen op het moment dat hij bij mij hetzelfde doet.
‘Je huiswerk ligt op de grond’, fluistert hij.
‘Het ligt daar goed’, antwoord ik als ik hem opnieuw zoen. Ik heb weer het gelukzalig gevoel alleen wordt het verstoord door mijn ringtoon. Teleurgesteld laat Niall me los. Maar wanneer ik zie wie er belt, druk ik het meteen weg. Daarna raap ik mijn gerief op en steek alles weg.
‘Kom mee wandelen’, zeg ik als ik rechtsta. Niall volgt me en neemt mijn hand vast. Zo lopen we verder. Een beetje verder stopt hij en zoent hij me liefdevol op de lippen.