Hoofdstuk 21

Ik ren de ziekenzaal binnen, samen met Harry en Ron. Nadat ik iedereen in de leerlingenkamer had verteld wat er was gebeurd, waren we vol spanning aan het wachten. Uiteindelijk kwam professor Anderling melden dat we konden gaan, omdat ze zometeen wakker zou worden. 'Hoe gaat het met je? Heb je nog pijn?' vraag ik tegelijk met Harry en Ron. Ik ben gewoon nieuwsgierig. Serena denkt even na, maar schud dan lachend haar hoofd. Doet je hoofd schudden geen pijn, wil ik bijna vragen. Ik houd me in. Het is een beetje een hele domme vraag. Serena probeert op te staan. Ik wil haar net tegenhouden, wanneer madame Plijster er boos aan komt rennen. 'Nee nee, je blijft gewoon zitten. Over twee uur mag je pas gaan' Serena kijkt direct op de klok, waarna ze zucht. Omdat het zo lang duurt? Ik kijk ook op de klok. Ze mag om drie uur weg. Ik denk na. O, nu snap ik waarom Serena zucht, we hebben dan toverdranken. Zover ik Serena moet geloven bakt ze er niks van. Ik hoop dat ze het mis heeft, maar waarschijnlijk niet. We worden de ziekenzaal uitgejaagd door madame Plijster. Serena moet rusten volgens haar. Ik loop naar de les. De lessen die volgen gaan heel langzaam voorbij. Als we eindelijk klaar zijn, moeten we nog een uur. Die gaat pas echt langzaam voorbij. Vooral als je weet dat je je beste vriendin over een uur, inmiddels half uur, weer ziet. Na een tijdje is het tijd. Ik ren het lokaal uit, waarschijnlijk de laatste keer dat ik dat doe, en ren naar de ziekenzaal. Daar staat Serena al helemaal klaar. Ze is weer in haar schooluniform en heeft haar haren netjes gekamt. Eigenlijk heeft het niet veel zin, we hebben toch nog maar een uur.