Chapter One

Die bekende blik. Die glinsterde blauw, grijze ogen. Die mooi stralende witte lach. Die kuiltjes in zijn wangen. Ik herken het meteen. Terwijl ik de klas inloop voor die ge-wel-dige Nederlands les, zie ik hem naar mij kijken. Luke. De jongen waarmee ik twee jaar een relatie mee had. Waarmee het nu over is omdat hij al een aantal maanden vreemd gaat met de bitch van de school. Ik voel de tranen in mij ogen branden, en bijt om mijn onderlip. Ik probeer ze zo goed mogelijk te verbergen. Ik wil niet dat hij weet dat hij mij pijn heeft gedaan, en dat ik nog steeds van hem houd.
''An, ga snel zitten. Je bent al laat, dan moet je vooral nog een uur voor je uit gaan staan kijken bij de deur'' zegt die verschrikkelijke lerares van Nederlands.
Ze heeft een verschrikkelijk oud stoffig en grijs jurkje aan en daaronder hele lelijke bruine schoenen die er totaal niet bij passen. Ook heeft ze van dat vieze grijze lange haar wat ze nu heeft vast gebonden met een elastiekje. Dan ga ik maar snel zitten. Ik kijk om me heen en zie daar nog een leeg plaatsje, helemaal vooraan in de klas. Ik loop er naartoe en gooi mijn tas met tegenzin op de tafel. Het stof stuift om me heen. Hier gaat nooit iemand zitten, wat ik echt helemaal begrijp. Het is vooraan in de klas voor het bureau van de lerares, en echt een hele vieze tafel met oude, ranzige kauwgomresten er aan. Snel pak ik mijn Nederlands boeken uit mijn vrolijke bloemetjes eastpak en klap ik ze open op de goede bladzijdes. Ondertussen probeer ik goed te luisteren naar de uitleg, wat niet heel makkelijk gaat omdat Luke in mijn hoofd zit, en ook nog een rij naast mij zit. Ook voel ik zijn ogen branden op mijn rug.
Een aantal minuten later voel ik mijn mobiel trillen in mijn broekzak. Snel haal ik hem er uit en probeer ik het smsje ongezien te lezen.
Liz: Succes meid! Ik weet dat dit je eerste dag is dat je Luke ziet na de breakup, maar het komt allemaal goed. Denk maar goed aan ons gesprek van gisteren.
Snel stuur ik terug dat het inderdaad wel goed komt en dat ik zou proberen om me er niet zo druk over te maken.
Maar dan gaat de bel al weer. Dat gaat snel, denk ik bij mezelf. Blijkbaar had de hele klas zijn boeken al in gepakt en lopen ze nu allemaal regelrecht naar de deur toe om zo snel mogelijk naar de aula te gaan. Maar natuurlijk want ik was het eerste uur vrij en om de twee lessen is er een pauze. Ook stop ik nu de boeken in mijn tas en loop als de laatste het klaslokaal uit.
Dan zie ik luke plotseling aan de andere kant van de gang lopen. Snel komt die op mij af lopen. Het zweet breekt me uit en ik voel mijn hart in mijn keel. Zo snel mogelijk probeer ik weg te lopen maar het is al te laat. Ik voel een hand op mijn schouder en wordt tegen gehouden. "An....."