De nieuwe generatie DrakenRijders

Na een paar dagen vliegen op Saphira,de draak van Eragon, kwamen we aan in een heel raar land. Overal stonden bomen. Er waren veel grotten. Ik zag een paar draken. Ze keken me aan en vlogen weg. 'Eragon, kijk daar! Draken !' Hij keek in dre richting waar ik naar toe wees. Hij lachte. Dat zijn El Rico, Daisey en Criestal.' 'Het zijn wilde draken,Lucie.' Zei Saphira tegen mij.
We vlogen naar een groot gebouw. Ik keek naar het gebouw. Het was wit en viel redelijk op in de groene bossen. Ik zag nog draken en hen Rijders , maar ze waren redelijk ver weg. Wij vlogen recht naar het gebouw toe. Het bestond uit hoge torens en ze waren redelijk breed. Saphira zette de landing in. 'Hoe je vast!' Riep Eragon naar mij. Ik hield Eragon nog harder vast dan voorheen. Ik wou namelijk niet vallen. We raakten veilig op de grond. Saphira bukte zich zodat wij van haar raakten. Eragon ging als eerste van haar af en hielp mij er dan van. 'Zo, jij bent Lucie, niet waar?' Zei een vreemde stem. Ik draaide me om naar de gene die had gesproken. Ik zag meteen dat het een elf was, niet dat ik snel elven kan herkennen , ik zag gewoon zijn puntoren. 'Ja, ik ben Lucie. Wie ben jij?' Vroeg ik. Er verscheen een klein lachje op zijn lippen. 'Ik ben Morani.' Zei hij. 'Hallo.' Zei ik dan maar. 'Lucie, Morani wordt jouw leraar. Hij zal samen met zijn draak, jou en je draak leren hoe je je gedraagd als een DrakenRijder.' Zei Eragon tegen mij. Ik knikte. Hoe kon ik anders reageren?! Morani lachte naar mij. 'Volgens mij heb je een lange vlucht achter de rug. Kom je?' Hij draaide zich om en liep weg. Ik keek zenuwachtig naar Eragon. Hij lachte en zei : ' Volg hem maar.' Dus ik ging Morani achter aan met mijn ei en mijn zak vol kleren en eetgerei. We liepen een eindje , we kwamen aan bij een gebouw,het stond een redelijk eind van het gebouw met torens. Toen we dichter kwamen zag ik dat het een huisje was. Het was klein maar ik vond dat het huisje er wel gezellig uit zien. Plotseling verscheen er een draak uit de bossen ik verstijfde. Morani keek naar mij en zei:'Lucie , dit is Luar ,mijn draak.' De draak keek naar mij. Hij was een soort maan wit.' Hoi,jij bent vast Lucie,niet waar?' 'Ja, ik ben Lucie .' Àntwoordde ik op Luar zijn vraag. 'Jij bent dus onze nieuwe leerlinge.' Zei Luar. 'Betekent Luar iets?' Vroeg ik. Luar grinnikte. 'Ja,het betekend maanlicht in het Gallicisch.' Ik knikte. 'Kom Lucie, ik zal je je kamer tonen.'zei Morani tegen mij. Hij liep het huis in. Ik volge hem. Het huisje was redelijk groot. Er was een hele ruime woonkamer en een grote badkamer en de keuken was ook groot. Mijn kamer was aan de achterkant. De kamer was redelijk groot en ik had uitzicht op het bos. Ik zag een huisje , nou ja een huis. Het was redelijk groot. 'Wat is dat?' Vroeg ik Morani. Hij keek in de richting waarin ik wees. 'Ach, daar verblijfd mijn draak, hij kan er namelijk hier niet in, jou draak als hij te groot wordt kan hij daar ook verblijven,Lucie.' Antwoordde hij op mijn vraag. 'Mag ik je ei zien? Ik ben benieuwd welke draak je heeft gkozen.' 'Ja hoor' k haalde mijn ei uit mijn zak.' Dit is mijn ei.' De zon scheen er op en het ei begon te lijstersen,niet zoveel als ik het aanraakte maar het glinsterde wel mooi . De paarse kleur werd helderder en het gaf de kamer ook een mooie en warme kleur. 'Ach, het paarse ei heeft je gekozen,dus je moet wel speciaal zijn. 'Zei Morani. 'Waarom zou ik belangrijker zijn dan u? Jou draak heeft jou toch ook gekozen?' Zei ik. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht en buiten hoorde ik Luar lachen. 'Je ei bestaat al twee eeuwen,bijna iedereen had de hoop al op gegeven dat het ei zou uitkomen,maar kijk het ei heeft jou gekozen en samen met jou draak ben jij de nieuwe generatie DrakenRijders.' Hij keek naar mij. 'Ik begrijp dat er een last op mijn schouders rust?'vroeg ik. 'Je kun het als een last beschouwen maar in feite is de last niet al te zwaar. Je moet altijd op je woorden passen en je moet altijd oppassen met wat je beloofd. Je daden altijd kunnen rechtvaren maar in de plaats heb je de beste vriendschap ooit. Je hebt voor altijd iemand bij je.' Antwoordde hij. 'Ja, dan is het een last die ik graag draag.' Zei ik.