O4 ~ Puck Konings

Mila blijft me aan kijken, want ik heb nog steeds geen antwoord gegeven op de vraag die ze net stelde. “uhm” begin ik, ik heb er eigenlijk helemaal niet op gelet denk ik bij mezelf. “ik heb helemaal niet zo naar ze gekeken eigenlijk.. het zijn vrienden van Owen..” zeg ik dan. “ja en? Het zijn nog steeds gewoon jongens he haha” zegt Mila lachend, “ja klopt haha, maar ik heb er dus niet echt opgelet!” zeg ik dan nog net voor mam de kamer binnen komt lopen. “puck, wil je eventjes naar Owen fietsen en wat aan Amanda geven van mij?” “is goed, ik ga wel weer door die geweldige sneeuw naar Owen, want ik hou ook zo veel van sneeuw” zeg ik sarcastisch, maar begin dan toch te lachen dus mijn moeder snapt dat het een grapje is. Mijn moeder loopt weer naar beneden en Mila glimlacht naar me, “nou dan wil ik straks wel alles van je weten he, want de jongens bleven bij Owen slapen toch? Dus die zijn er nog steeds!”, “ja ja” zeg ik lachend en loop dan mijn kamer uit met Mila vlak achter me aan.

Snel doe ik mijn dikke winterjas aan en stap op de fiets, ik weet nu wel precies hoe ik moet rijden zodat ik niet val dus dat scheelt. Na 5 minuten ben ik bij Owen en loop snel naar binnen. Ik doe alleen mijn schoenen uit om vervolgens de keuken in te lopen, ik zie nog net de vader van Owen de keuken uitlopen en hij roept vrolijk “hee tuckiee”, ik kon vroeger nooit puck uitspreken dus werd het tuck en ja sindsdien ben ik omgedoopt tot tuckie hier! “hey!” zeg ik vrolijk terug en loop de woonkamer in waar ik de jongens met een verbaasd gezicht zie zitten “hee jongens!” zeg ik en loop meteen de gang in om naar Amanda te lopen, de moeder van Owen, “doei jongens!” roep ik nog net voordat ik de trap op loop. Ik geef snel het tasje met de spullen erin aan Amanda, klets nog even met haar en loop dan de trap weer af om vervolgens tussen de jongens in op de bank te ploffen. "Ik kwam even iets terug geven aan je moeder namens mijn moeder" begin ik omdat de jongens me nogal vreemd aankijken en ondertussen doe ik mijn jas uit, "Maar nu ik hier toch ben, kunnen jullie gelijk even je nummer in me telefoon zetten!" maak ik mijn zin af. Ik gooi mijn mobiel richting Nils en hij geeft hem door aan Daan en Rein. Bij Rein duurt mijn mobiel best lang, ik ben benieuwd wat ie allemaal aan het doen is.

Een uur later zit ik nog steeds tussen de jongens in en het is ondertussen al 22:00 ’s avonds, “puckje blijf je anders ook slapen vanavond?” vraagt Owen dan en ik knik, “is goed! Gezellig!” zeg ik met een glimlach op mijn gezicht, maar bedenk dan dat ik geen spullen bij me heb. “ik heb geen spullen mee he?!” zeg ik dan met een vragend gezicht, “heb je niet nog wat hier liggen?” vraagt Owen en ik denk even na “kan best..” zeg ik nog steeds nadenkend. Owen staat op en loopt snel even naar boven, “jup, puck je hebt nog een pyjama hier liggen!” roept hij al snel naar beneden en ik hoor hem de trap weer af komen rennen. “oke! Dan is het goed! Tenminste als de rest het ook goed vind?” zeg ik dan, maar ik zie de rest van de jongens al knikken als teken dat het goed is. “ik bel mam wel even!” zeg ik dan en loop richting het kastje waar ik de telefoon zie staan. “hey mam! Is het goed als ik bij Owen blijf slapen?” “ja is goed hoor meisje” zegt ze meteen, “dankje mam, ik zie je morgen kus!” zeg ik nog snel en hang dan weer op en plof weer tussen de jongens op de bank. Dit word een gezellige avond!