07
Ik schop mijn schoenen uit en laat me languit op bed vallen. Ik voel me vreselijk. Echt vreselijk. Ik kan het maar niet uit mijn hoofd zetten en dat werk van Engels heeft het er niet beter op gemaakt. Een luide zucht verlaat mijn mond. Ik zie dit echt niet zitten.
“Wat is er gebeurd, mama...?” krijg ik eruit geperst. Alles doet pijn. Echt alles. Mijn moeder kijkt enorm sip, en het lukt haar niet om me uit te leggen wat er precies gebeurd is. Ik kan me niets herinneren… Alleen wat vage beelden en een luide knal. “Je lag twee weken in een coma…” Een eenzame traan rolt over haar wang. “Na… Na een auto-ongeval…” Ze kijkt naar haar schoenen. Ik kan voelen dat ze me meer wil vertellen, maar dat ze het niet kan, of durft, of wat dan ook. Een zucht verlaat mijn mond en ik sluit mijn ogen. Algauw ben ik op weg naar dromenland…
18:36 lees ik van mijn klok af. Wow, school is al meer dan twee uur afgelopen. Blijkbaar heb ik de hele dag geslapen, wat me waarschijnlijk goed zal doen, aangezien ik de laatste tijd niet vaak slaap. Ik ga naar de badkamer om me even te verfrissen en daarna start ik mijn laptop op. Juist wanneer ik Twitter wil opstarten, wordt er op mijn deur geklopt. “Kom binnen.” Ik kijk op en zie dat Harry in de deuropening staat. “Wat doe jij hier?” snauw ik hem toe. Verlegen buigt hij zijn hoofd naar de grond. “Ik uhm… Ik wilde weten hoe het met je gaat… Ik ben bezorgd.”
Verbaasd kijk ik hem aan. “Ik ben oke…” antwoord ik, iets vriendelijker deze keer.
“Mag ik gaan zitten?”
“Tuurlijk.”
Langzaam neemt hij plaats op mijn bureaustoel. Hij kijkt me aan en wendt zijn blik meteen weer af. Ik kan zien dat hij zich niet op zijn gemak voelt. Het lijkt wel alsof hij twijfelt of hij al dan niet weg moet gaan. Normaal gezien zou dat hetgeen zijn dat ik zou willen, maar nu is hij best aardig, al ben ik nog niet overtuigd. “Ik heb notities voor je bijgehouden, toen je niet in de klas was.” Hij rommelt even in zijn tas en geeft me een stapel papieren. WOW, wat? Harry Styles heeft opgelet in de les? Nu valt mijn mond bijna open van verbazing. Is dit een droom of wat? “Only maths is missing, because I skipped that lesson.” Oké, toch geen droom, daar is de Harry die ik ken. Maar toch… Ik neem de papieren aan en blader er even door. “Dank je. Ik apprecieer dit echt,” antwoord ik glimlachend, terwijl ik een kijkje neem op Twitter. “He, je volgt me!” Harry haalt z’n schouders verlegen op. “Stalk je mij of wat?” vraag ik. Hij lijkt geschrokken door mijn vraag, die er misschien een beetje arrogant uit kwam. “Sorry, Ik maakte een grapje…” vervolg ik nog, en ik klik op de followback-knop.
“Maar uhm… Ik zal je alleen laten. Zie ik je morgen?” zegt Harry na een korte stilte.
“Tuurlijk.”
Glimlachend staat hij op en verlaat mijn kamer. Hij was best aardig. Deze Harry is helemaal anders dan die van deze ochtend. Met deze Harry zou ik misschien, heel misschien, wel een vriendschap aan durven te gaan. Maar daarvoor ken ik hem nu nog niet genoeg. Ik neem mijn mobieltje en toets Nialls nummer in, want hij kan me helpen.
“Hey, Juliet?”
“Hey Niall…”
“Hoe gaat het?
Even twijfel ik over wat ik antwoorden zal. “Kan beter…” zeg ik op een zuchtende toon.
“Oh... Hoe was je eerste dag?”
“Wel... Ik heb de meeste tijd in mijn kamer gespendeerd…”
Hij klinkt wat geschrokken. “Waarom? Wat is er gebeurd?”
“Het begon met een gast genaamd Harry Styles... Je kent hem, is het niet? ”
“Oh, dus nu hij zit in jouw klas? Serieus?” Hij lacht wat.
“Ja... Pfft, Hij maakt me helemaal gek. En nu moet ik ook nog eens een groepswerk met hem maken? Ik weet niet of ik dit schooljaar zal overleven...” In mijn hoofd heb ik de hoop al helemaal opgegeven. En daarom hoop ik stil dat Niall me steunende woorden zal influisteren.
“Tuurlijk wel, Jules, Het kan alleen maar beter worden. En je zal snel vrienden maken… En je hoeft je geen zorgen te maken om Harry… Hij is nogal arrogant, maar ik ken hem niet zo goed..."
Ik hoopte eigenlijk dat hij wat meer informatie zou kunnen geven in plaats van de feiten die ik uiteindelijk al wist.
Er zijn nog geen reacties.