Het nieuwe meisje

Op mijn dooie gemak loop ik de school binnen, veel te laat maar nou en? Ik loop naar lokaal 25 C en maak de deur open. Mevrouw Steenkist kijkt op. A, Jayden waar kom jij zo laat vandaan? Van mijn huis, ik had me verslapen. Zeg ik. Alweer? Nou ja, geeft niet lever je werkstuk maar in en ga vlug zitten dan beginnen we met de les. Zegt ze. Sorry mevrouw, maar ik heb het niet gemaakt. Zeg ik cooltjes. Jayden dit is al de 10 keer deze week sorry, maar ik moet je nu echt naar meneer Jansen sturen. Zegt ze zuchtend. Oké. Zeg ik en loop naar het kantoor. Meneer Jansen is een kleine, oude bromtrol, die als je het mij vraagt al lang met pensioen moest. Daar naast is hij ook nog een oude sjagarijn en zo klein als een tuinkabouter. Zonder te kloppen open ik de deur. Er zit een mooi onbekend meisje in het kantoor. Wat zou die hebben gedaan? Ze ziet er niet als een vandaal ofzo, maar schijn kan bedriegen. Zegggen ze. Jayden wat doe jou nou weer hier? Vraag de schoolkabouter verbaast, omdat ik zonder te kloppen binnen kom. Hij moet onderhand toch wel weten dat ik nooit klop. Ik was weer eens te laat en ik heb mijn werkstuk niet gemaakt. Zeg ik. Dan kan jij net als Esme vertrekken. Zegt hij ijzig. Oké, mij best. Zeg ik en loop het kantoor uit naar buiten. Esme loopt met me mee. Wat heb jij eigenlijk gedaan? Vraag ik als we bij de fietsen staan. Een jongen uit mijn klas heeft voor de derde keer mijn werkstuk gestolen en ik krijg de schuld. Verteld ze. Ze zit vast bij Janik in de klas, die steeld altijd werkstukken en zijn juf is een echte bitch zonder gevoel of hersenen. Shit! Hoor ik Esme roepen. Wat is er? Ik ben mijn fietssleutel kwijt. Zegt ze. Die ligt vast nog bij die oude bromtrol, ik ga hem wel halen. Zeg ik en loop naar binnen. Met een klap gooi de deur van het kantoor open. Jansen en een andere jongen kijken op. Jansen word zo rood als een tomaat. Wat doe jij hier? Ik zei toch dat je weg moest! Schreeuw hij boos. Ik kom Esme's sleutel zoeken. Zeg ik kalmpjes. Bedoel je deze? Vraag de jongen en houd een fietssleutel in zijn hand. Ik gris de sleutel uit z'n hand en loop weer naar de fietsen. Hier. Zeg ik en gooi de sleutel naar Esme, die hem behendig op vangt. Maar vertel wat is er precies gebeurt? Zeg ik. Esme zucht. Nou ik zat te tekenen en de lerares vroeg of Janik zijn werkstuk in te leveren. Toen hij het inleverde kwam ik er achter dat hij voor de derde keer mijn werkstuk gestolen had. Ja, ik weet het Janik steelt altijd andermans werkstuk en huiswerk. Je zou zeggen dat het op valt, maar hij komt er altijd mee weg en andere krijgen de schuld. Het is echt een klootzak Zeg ik. Maar even over dat tekeken, kan je wat laten zien? Tuurlijk! Zegt ze en pakt een map uit haar tas. Ze laat wat tekeningen zien en stuk voor stuk zien ze er super uit. Wauw die zijn echt prachtig Esme! Doe je ook portretten? Vraag ik nieuwsgierig. Ja, zitten achterin. Wil je er een voor mij maken? Vraag ik. Ik kan het proberen. Zegt ze. Ik weet zeker dat het je lukt, maar zullen we naar het park gaan? Is goed, ik heb toch niks te doen nu. Samen fietsen we naar het park. Zachtjes zingt ze oud liedje, somewere over the rainbow geloof ik. Ik glimlach. Ook dat kan ze goed. He, Esme waar woon je eigenlijk? Bij het Park links af de straat in. Zegt ze. Das toch in die villawijk? Ja, dat klopt, we zijn net verhuist, ik woonde eerst in een dorp je achterin het land. vertelt ze. Dan zijn je ouders vast heel rijk. Zeg ik lachend. Esme glimlacht, ze heeft een mooie lach valt me op. Een paar minuten later komen we bij het park aan. We rijden naar het meertje en zetten onze fietsten naast een bankje. We gaan zitten en kletsen wat over van alles en nog wat. Waarom heb jij je werkstuk eigenlijk niet gemaakt? Vraagt ze. Geen zin in. Zeg ik en haal mijn schouders op. Esme knikt. Zal ik anders nu met dat porter beginnen? Is goed hoor. Zeg ik. Ik sta op en ga in het gras voor het meer zitten. Wat doen je nou? Zegt ze en kijkt me verbaast aan. Nu kan jij op de bank blijven zitten en is het makkelijker tekenen. Zeg ik. Esme schud lachend haar hoofd en pakt haar spullen. Ze begint te tekenen. Dit is nog best moeilijk zo lang stil zitten. Denk ik. Na een paar minuten is ze klaar. Ik sta op en loop naar haar toe. Wow, die is goed gelukt. Zeg ik blij en wil hem pakken. Hij is nog niet klaar dit is alleen maar een schets. Ik maak hem thuis wel af daar heb ik meer potloden en ook veel meer kleurpotloden. Verbaast kijk ik haar aan is dit een schets? Zelf teken ik ook wel, maar ik ben nog lang niet zo goed als zij voor mij was dit een super goede tekening. Ik kan zelfs dit bij lange na niet, ik teken alleen anime en niet eens goed. Echt waar? Vraag ik nog steeds verbaast. Jep, maar ik moet nu naar huis. Zegt ze en staat op. Zal ik mee gaan? Stel ik voor. Een andere keer het is nu nog een troep met al die verhuisdozen enzo. Zegt ze. Oke, tot morgen dan. Tot morgen. Zegt ze en fiets weg. Ik kijk haar na tot ik haar niet meer kan zien en fiets dan ook weg. Ik ga haar helpen met Janik en de rest van haar klas. Want Janik kenden hield hij het niet bij het stelen van haar werkstukken. Vooral niet, omdat ze nieuw was. Hij zou steeds verder en verder gaan. Bovendien heeft ze ook nog een rot klas iedereen doet daar wat Janik. Zegt en ze zullen haar ook gaan pesten. Puur om er bij te horen en indrukt te maken. Ba, irritante meelopers zijn het stuk voor stuk. Ze moeten een voorbeeld nemen aan mijn klas, wij doen gewoon normaal tegen elkaar en we zouden het nooit pikken zoals Janik zich gedraagt. Of zo zielig zijn dat we een andere kleineren om je zelf beter te voelen en er bij te horen. Janik zelf is geen haar beter, hij denkt dat hij alles is en alles kan maken. Andere pesten, kleineren, pijn doen zonder reden en in de klas het brave hendrikje spelen. Bleh. Ik haat dat soort mensen. Meestal doe ik er niets aan, maar Esme ga ik helpen kosten wat het kost.