009 Jasmine

"Ok, nu beginnen jullie raar te doen... Ik verlaat jullie maar eens. Jas, als je me nodig hebt, ik ben bij Jade." Besluit Dylan en neemt afscheid van de jongens. "Tot nog eens" Hij geeft de jongens elk nog een hand en gaat dan naar zijn beste vriendin. Stiekem verdenk ik er hen van dat ze verliefd zijn op elkaar, maar dat blijft Dylan staalhard ontkennen.

"Zullen we de playstation dan maar eens installeren?" stelt Harry voor en zet zich al meteen recht. "Ik zal wat eten halen. Is chips goed of willen jullie ook chocolade en ander snoep?" stel ik voor. "Breng mee wat je kan missen. Niall zal wel een poging doen zijn eetlust in bedwang te houden." antwoordt Liam en kijkt Niall waarschuwend aan. "Natuurlijk, je kent me toch." antwoordt Niall zo serieus mogelijk maar je ziet zijn mondhoeken zo omhoog krullen. Lachend ga ik voor de tweede keer naar de keuken en doorzoek de kasten. Drie zakken chips trekken meteen mijn aandacht. "Kleedje komt je nog wat helpen." glimlacht Zayn en stelt meteen ook voor de zakken chips te nemen. Dat laat ik hem dan ook meteen doen, aangezien ik toch te klein ben. "Dank je. Kan je de chocolade daar ook nemen?" Lachend knikt hij en neemt het met veel gemak. "Mag ik je iets vragen... Over Anna en je ex-vriend?" Meteen vinden mijn ogen de grond. Hier praat ik echt niet graag over, en toch knik ik. "Ben je nog steeds verliefd op hem?" Niet-wetend haal ik mijn schouders op. "Ik laat hem langzaam gaan, maar het is steeds een klap in het gezicht als ik op hem moet kijken bij zijn dates..." mompel ik. "Doe het dan niet... Stop er dan mee met er op te blijven kijken." Ik schud mijn hoofd. "Dat gaat niet, maar vraag meer informatie aan Louis. Ik praat er niet graag over." Langzaam knikt hij en excuseert zich. "Zijn zij de enige die je hebt?" vraagt hij voorzichtig waarop ik langzaam knik. "Je hoeft niet bij hen te blijven... Je hebt ons nog..." antwoordt hij best fier op zijn antwoord. "En wat moet ik doen als jullie op tour zijn? En wie zegt dat jullie mijn vrienden willen zijn? Jullie willen niet gezien worden met mij... Ik ben lelijk, dik, een lastpak, een zaag... Er is niets goed aan mij." breng ik tegen hem in. "Je bent dat niet. Elk meisje is mooi op haar eigen manier. Lelijke meisjes bestaan niet." gaat hij in de tegenaanval. "Kom nou hier, je kan we een knuffel gebruiken denk ik." grijnst hij en opent zijn armen, waar ik me zonder veel nadenken meteen door laat omhelzen.

"Heb je er al met je broer over gesproken?" vraagt hij wat nieuwsgierig als we elkaar loslaten. Schuldig schud ik mijn hoofd. "Hij weet dat het gedaan is tussen Julian en mij omdat Anna en Julian verliefd waren. Maar hij weet niet dat ik op een afstandje toekijk op hun date." Begrijpend knikt hij. "Misschien moet je dat toch maar zeggen. Hij maakt zich zorgen." Voegt hij nog toe aan het geknik. "Zullen we playstation spelen en Julian en Anna vergeten?" stel ik voor om alles te vergeten. Met de glimlach knikt hij en neemt meteen al het eten in zijn armen.