055- Liam

‘Ella…’ haar pa staat recht maar ik hou hem tegen.
‘Liam, I have to talk to her.’
‘No, let her. She wants to be alone at the moment. Otherwise she would cry in your arms.’ Hij gaat weer zitten en zucht. Ik zet me ook weer neer en denk na wat ik zou moeten doen. Ik heb geen flauw idee hoe je met zo’n situatie moet handelen. Na een tijdje besluiten we beiden te gaan slapen. Ik geef hem kussens en een deken en ga zelf naar de slaapkamer. Ella ligt op bed, ze huilt niet en ze slaapt niet. Ik doe mijn kleren uit en kruip, in boxershort, in bed.
‘Babe, are you okay?’
‘Yes, no, I just … I don’t want him to die, Liam. I don’t want to lose him.’ Ze kruipt tegen me aan en zucht.
‘I know, Ella. But there’s nothing you can do.’
‘There’s one thing. If I don’t go on tour and I go back to Belgium, I can take care of him…’
‘Ella, I know he’s your dad and he’s terminal but isn’t there another solution?’
‘Liam, I have to…’ Ze plant haar lippen op de mijne en verdwijnt daarna naar de badkamer. Ik zag het aankomen maar toch komt het op me over als een shock. Ik wil niet maanden weggaan zonder haar. En ik wil al zeker niet dat ze terug naar België vertrekt. Het klinkt egoïstisch. Erg egoïstisch. Ik draai me om en sluit mijn ogen. Ik voel hoe Ella tegen me komt liggen.
‘Liam’, fluistert ze. Als antwoord draai ik me om. We staren even in elkaars ogen.
‘I don’t want to leave you again.’ Ik wrijf haar haar achter haar ogen en zoen haar prachtige lippen.
‘I won’t let you go again’, zeg ik als ik onze kus verstoor.
‘But, my dad…’
‘What if we ask him to live here with us? You’re with me and you can take care of him.’
‘Good idea. But what with the tour?’
‘I don’t know. I want you to go with me but your dad…’
‘I go with you, Liam. And I will take care of my dad, after the tour.’
‘Are you sure? He has ALS.’
‘I know, but I can’t survive months without you.’
‘I love you, Ella.’
‘I love you even more.’