Hoofdstuk 1 De uil

Hoofdstuk1 De uil
POV Emma

"Hey Emma, ik wacht al 15 minuten op je!" Skye stond buiten te wachten op Emma met haar fiets. Emma was net naar buiten gekomen met haar fiets. Skye keek haar vriendin lichtelijk geïrriteerd aan. "Sorry, mijn fietsband was leeg." mompelde Emma. "Heb je al je spullen?" vroeg Skye. "Ik hoop het!" Vandaag gingen de meiden kamperen op een camping waar haar opa en oma een stacaravan met een veldje ernaast hadden. Zij zouden met z’n tweeën op het veldje gaan kamperen, maar ze mochten ook de stacaravan gebruiken. Haar opa en oma waren namelijk op vakantie. "Oké, laten we dan gaan!’riep Skye.
De meiden gingen op de fiets omdat het niet zo ver weg was. Onderweg kreeg Emma nog een keer een lekke band en moesten ze Emma’s vader bellen.
“Met Chris.” Zei de vader van Emma. ‘Hallo pap, ik heb een lekke band.” “Alweer? Nou ja, laat je fiets daar dan maar staan. Kan je bij Skye achter op?” Emma keek Skye vragend aan en die knikte. “Ja, dat kan.” “Waar laat je je fiets achter?" vroeg Chris. Emma keek om zich heen. Hun fietsen stonden aan de zijkant van het fietspad op het gras. “We zijn bij een weiland.” Chris zei even niets en toen zei hij: “Ik weet niet waar je bent, maar ik zal kijken of ik de fiets kan vinden. Dan neem ik hem mee naar huis en dat gaan jullie op Skye’s fiets heen en terug. Oké?" “Is goed pap. Dank je wel. Doei!” Emma hing op en zei tegen Skye; “Laten we gaan!” Emma ging bij Skye achter op de fiets zitten en ze vertrokken weer naar de camping.
Ze waren nog geen 10 minuten weg of Emma staakte een kreetje. “Wat is er?”vroeg Skye en ze stopte met fietsen. “Een uil! Ik zie een uil!”Emma wees naar boven, waar een paar uilen voorbij vlogen. “Wauw overdag nog wel.”zei Emma opgewonden. “Ja.” zei Skye maar niet heel enthousiast. “Kom, zullen we weer gaan?” vroeg Skye aan Emma. "Ja hoor.” antwoordde die en Skye begon weer met fietsen.

Toen ze aankwamen op de camping, liepen ze naar de stacaravan van Emma’s opa en oma. Ze gooiden hun spullen op het veldje en plofte neer op het gras. “En nu?” vroeg Skye. “Of we gaan in de tent slapen vannacht of we slapen in de stacaravan van mijn oma en opa.” Antwoordde Emma. "Zullen we proberen de tent op te zetten?" "Ja is goed." Skye stond op en slofte naar de spullen. Ze graaide even in de berg met tassen. "Waar is de tent dan?" "Weet ik veel. Jij nam hem toch mee?" "Ik dacht dat jij hem mee zou nemen!" "Nou geen tent dus. Dan gaan we toch gewoon slapen in de caravan." Zei Emma schouderophalend. Skye gooide Emma haar paarse rugzak toe en Emma ving hem behendig. Ze zette hem op de grond neer en begon te zoeken in het voorste vak. Emma graaide met haar hand in het vak. Ze voelde zakdoeken, een zaklampje, fietssleutel... Van alles maar geen sleutels. Emma schoot in de stress. "Ik had toch..." Mompelde ze. "Wat?" vroeg Skye. "Niets!" Riep Emma. Ze keek Skye aan en die keek vragend. "Geen sleutels!" "Nou... Eh..." Skye leek diep na te denken. "Dan kunnen we alleen maar hopen dat het vanavond mooi weer is en dat het niet gaat regenen." Besloot Skye.
Emma keek om zich heen. Hier was ze al een hele tijd niet meer geweest. Vroeger toen ze klein was speelde ze vaak op dit veldje. En als het mooi weer was zette haar opa een zwembad op. Emma had geen broertjes of zusjes, dus als ze ging zwemmen, was ze alleen. En op de canping en op school had ze geen vriendinnen. Totdat Skye bij haar op school kwam. Ze kende Skye al 3 jaar. Het klinkt kort, maar voor haar was het de langste vriendschap die ze ooit had gehad. Ze deden alles samen en ze hadden nooit ruzie.
De stacaravan van haar oma en opa had gelukkig wel een afdakje. De stacaravan was geel van kleur en naast de groen geverfde deur, hingen twee houten vogelhuisjes.
"Skye," Riep Emma. "Leg hier maar je slaapzak neer!" Skye keek om en knikte. Emma liep naar Skye om haar te helpen met slepen en uitpakken.

Het was avond. Skye en Emma lagen in hun slaapzak naar de sterren te kijken. Soms hoorden ze een uil. Dan ging Skye rechtop zitten en keek om haar heen. Als ze tot de conclusie kwam dat de uil niet in de buurt was, ging ze weer liggen. Emma wist niet dat Skye zo bang was voor uilen. Ze dacht altijd dat dat haar vriendins lievelingsdier was. Ze zal het wel verkeerd gedacht hebben.
Ze kletste nog wat en toen vielen ze allebei in slaap.

Midden in de nacht werd Emma wakker van een vreemd geluid. Ze luisterde even en hoorde het nog een keer. Ze ging rechtop zitten en keek om zich heen. Emma schrok want naast haar stond een donkere gedaante. Het staarde haar met grote ogen aan. "Skye?" zei Emma een beetje schokkerig. "What?" Vroeg Skye slaperig. Emma staarde naar haar vriendin in het donker en zei zachtjes "Een uil."