De 100e Hongerspelen - 199

“Oh nee, de kaart!”, schrok Seija. Het was een gewoonte geworden om die regelmatig te bekijken.
“Wat is er?”, vroeg Vania meteen.
“Ze is kapot!” Seija keek ontdaan naar de kaart. “Hoe kon ik zo stom zijn, in de regen…”
“Geeft niet”, zei Kayla snel. “We moeten alleen voor Jelger oppassen.”
“Maar wat als de spelmakers iets doen? Ik bedoel…”
“Het regent nu, voorlopig kunnen we toch niets doen”, zei Vania kalm. “Jelger zal ook wel gewoon iets zoeken om te schuilen.”
“We hebben veel van de kaart kunnen profiteren, maar het zijn de Hongerspelen, zoiets is er gewoonlijk niet”, zei Ian rationeel. Op Rue na was Xandrijn de enige die niets zei. Hij nam Seija niets kwalijk om die kaart, maar hij kon het niet over zijn lippen krijgen.

***

Cressida, de regisseuse van de rebellenpropo’s in de vorige opstand, was vreselijk in de war toen Katniss met haar sprak. Maar eens ze bekomen was van de schok en begreep wat er aan de hand was, bood ze aan de onderhandelingen met Snow mee te regelen. Wat iedereen moest zeggen, wie wanneer naar binnen moest en zelfs mee een oogje houden op ieders uiterlijk, om er geloofwaardig uit te zien, de juiste effecten te creëren. Katniss bedankte haar opgelucht, dat soort steun konden ze zeker gebruiken. Ze had al wel een vaag idee, maar ook niet meer dan dat. Wat volgde was nog zwaarder voor Katniss, en ook Gale kwam er bij zitten. Mitchell was teamgenoot van hen beiden geweest, zij drie waren de enigen van het team die nog leefden. En Peeta, maar die moest sponsors zoeken.
“Ik kan het niet geloven”, zuchtte Mitchell. “Iedereen dood… We vochten tegen Snow, maar zijn zoon is zoveel erger.”
“Ja, dat zag niemand aankomen”, zei Gale. “Maar we hebben nu de kans om ook hem te verslaan, definitief. Doe je mee?”
“Ik weet niet… Ik bedoel, natuurlijk wil ik helpen, maar ik voel me zo slap en…”
“Maak je daar geen zorgen over”, zei Katniss. “De dokter probeert je verder op te peppen, maar je hoeft niet te vechten, waarschijnlijk hoef je er alleen maar te zijn.”
“Goed, als ik het kan, kunnen jullie op me rekenen.”
“Gesproken als een ware rebel.” Gale sloeg hem vriendschappelijk op zijn schouder. “We maken ze klein, Mitchell, we wreken ons team en alle andere slachtoffers van Snow.”

Hoi mensjes
Ik doe mee aan de Paul Harland Prijs, net zoals de twee vorige jaren
Mijn verhaal is net klaar en ik zoek kritische nalezers
Tansy, een elf uit Siipi, is naar de Aarde gestuurd om iemand uit het vijandige rijk Viholi gevangen te nemen. Alleen had ze nooit verwacht dat er ooit zo'n band hechte kon ontstaan met iemand van de vijand.
Het verhaal telt 18 pagina's.
Als iemand het graag wil nalezen, mag je me een pb sturen met je e-mailadres. Ik zoek in totaal nog ongeveer 5 nalezers, dus uit alle berichtjes zal ik een aantal mensen kiezen.
Als je het naleest, zou ik graag antwoord/commentaar hebben tegen ten laatste 25 juni, maar eerder kan natuurlijk nooit kwaad
En uiteraard ga ik nog op zoek naar een kleine beloning voor alle vrijwilligers