De 100e Hongerspelen - 198

“Sponsorgiften, de enige manier”, zei Katniss. “Iedereen van die groep iets sturen.” Ze keek naar Pattie. “Odette ook.”

“Ik zou iets aangenaam, maar onnodig sturen”, opperde Haymitch.
“Mee eens, daar kunnen we meteen mee duidelijk maken dat we tijd en geld hebben, en dus dat alles hier goed gaat.”
“En dan voor iedereen de naam erop en een paar simpele woorden.”
“Zoeken jullie eerst uit hoeveel geld we hebben voor die sponsorgiften”, zei Katniss. “En denk na over simpele boodschappen die we op die een klein blaadje kunnen schrijven, onder de naam. Iets kort, het hoeft niet allemaal evenveel betekenis te hebben.”
“Akkoord”, stemde iedereen in. Katniss keek naar Pattie.
“Je had hier niet mogen komen, je weet te veel nu.”
“Wat ben je van plan dan?”, vroeg Pattie, op haar hoede. “Ik hoop dat je niet mij ook gevangen neemt?”
“Dat niet nee, maar we houden je vanaf nu wel sterk in de gaten”, zei Haymitch. Pattie zuchtte.
“Goed dan, als je Odette er niet onder laat lijden.”
“Je bent vanaf nu steeds ofwel op je verdiep, of in het controlekamer om de arena te controleren”, zei Katniss. “Heen en weer ga je steeds met één van ons. En waag het niet te proberen iemand iets te vertellen.” Pattie keek haar aan.
“Ik begin te begrijpen waarom Finnick je zo graag mocht.”
“Ken je Finnick dan?”, vroeg Peeta meteen.
“Zijn ouders en de mijne waren bevriend, ik zag hem wel eens. En met die opstand heb ik heus gemerkt dat hij jullie hielp.” Katniss knikte. Ze moest toegeven dat ze respect begon te krijgen voor Pattie, dat die zonder meer de maatregelen om haar te controleren aanvaardde.
“Je zei dat Rue Odettes zwakke plek wist te raken?”
“Ja, maar ik weet ook niet precies hoe of wat”, zei Pattie. “Ik geloof dat het te maken heeft met haar leeftijd, maar dat is alleen een vermoeden. Ze wou er niet over praten.”
“Hoe wist Odette van die opstand, van dat bondgenootschap?” Pattie glimlachte.
“Kom nou, wij zijn ook niet blind hoor. We wisten dat er iets speelde, in elk geval tussen elf en twaalf. En dan die gezelligheid aan tafel, iedereen tegen de beroeps.” Katniss en Peeta keken elkaar ongemakkelijk aan. Dus zelfs de andere mentoren die niet betrokken waren, wisten meer dan zij in het begin wisten.