Hoofdstuk 19

Serena is een beetje afwezig tijdens de les. Dit snap ik niet. De les is heel erg interessant. Misschien is er wat met haar aan de hand? 'Serena, gaat het met je?' vraag ik. 'Nee hoor, er is niks aan de hand. Gewoon te weinig geslapen' wuift ze het weg. Ik zie inderdaad wallen onder haar ogen, maar toch geloof ik het niet helemaal. Na een tijdje is de les afgelopen. Serena pakt snel haar boeken en rent de klas uit. Ik ren haar achterna. Ze kijkt naar het rooster. Ik weet al wat we hebben, tussenuur. Samen met Harry en Ron lopen we naar de leerlingenkamer. Serena wankelt een beetje. 'Kom op, houd het nog even vol' fluister ik. Ik wist dat er iets aan de hand was. 'Varkenssnuit' zegt Serena snel. Ze strompelt naar binnen. Ik zie het al gebeuren. Ze valt flauw. 'Serena' schreeuw ik door de hele leerlingenkamer heen. Ik ren naar haar toe. 'Alsjeblieft niet' mompelt ze in paniek. Dan begint ze opeens te gillen. 'Breng haar naar mevrouw Plijster. Kom op, sta niet zo te kijken. Doe wat!' roep ik in paniek. Nog steeds staat iedereen te kijken. Moet ik dan ook alles zelf doen? Denk na Hermione, denk na. Je hebt de boeken in de vakantie uitgelezen en geleerd. Er was een spreuk. 'Carpe Retractum' roep ik. Serena zweeft omhoog. Ik ren naar de ziekenzaal, met Serena zwevend achter me aan. Ik word raar aangekeken door iedere leerling die we tegen komen. Maar je ziet ook niet iedere dag iemand door de gang rennen met een zwevend persoon achter zich aan. We komen bij de ziekenzaal aan. 'Mevrouw Plijster' roep ik. Ze komt snel aanrennen. 'O Merlijn, wat is er gebeurd?' vraagt Madame Plijster, terwijl ze Serena op een bed legt. 'Nou, ze viel flauw in de leerlingenkamer' Mevrouw Plijster pakt verschillende middeltjes. Dan stuurt ze me de ziekenzaal uit. Bezorgd loop ik terug naar de leerlingenkamer.