☆2

Adrienne Leigh-Anne Campbell
You, with your words like knives
“Lelijk, dik, stom, nutteloos, verschrikkelijk.”

And swords and weapons that you use against me
“Je bent simpelweg ruimteverspilling!”

You have knocked me off my feet again
“Ga maar op de grond zielig lopen huilen, jij dik, lelijk varken.”

Got me feeling like I'm nothing
“Nutteloos, zeg ik je. Vol-ko-men nutteloos.”

You can take me down with just one single blow
“Een stuk vuil ben je, zo laag als je staat.”

But you don't know, what you don't know...
Ik haalde even diep adem en verbande de stemmen uit mijn gedachtes, klaar om mijn favoriete gedeelte mee te zingen.
“Someday I'll be living in a big ol' city, and all you're ever gonna be is mean,” deed ik mee, ik zong niet. Nee, ik riep het, schreeuwde het. Ik schreeuwde tot ik geen adem meer kon halen. Dus zoog ik nog een teug lucht naar binnen. Mijn moeder klopte wild op mijn deur. Ik negeerde haar. Zij probeerde het weer. En dus zong ik verder alsof ik nooit meer zou zingen.

I bet you got pushed around
“Je gaat boeten, je gaat mijn pijn voelen.”

Somebody made you cold
“Ik laat je vallen ja, jij stomme kneus. Het kan me niet schelen dat we beste vriendinnen zijn! Dit is voor je eigen bestwil. Ik haal je van je roze wolk af, dit is de echte wereld schatje. Deal with it. Doei.”

“But the cycle ends right now,” fluisterde ik. Ik was me er bewust van dat al die jaren vol vernedering niet meteen over waren, daarom kwam dit er twijfelend uit. Slechts geschraap van de keel.

'Cause you can't lead me down that road
Ik keek naar het plafond waar ik dat zinnetje op had geplakt met uitgeknipte letters. Zij waren laag, ze wilden mij omlaag halen. Naar hun niveau.
“Zij staan lager,” gilde ik.

All you are is mean
“Kutwijf.”

And a liar, and pathetic, and alone in life
“Ik heb dingen over jou gehoord… Slet…”

Mooizo, dacht ik bij mezelf. Je kan nu maar beter genoeg over me horen want als het eenmaal zo ver is, zul je niks meer van me horen. En zo viel ik, op die exacte avond in Birmingham, in slaap. Verstikt in mijn eigen tranen. Verstikt in de ketens van de maatschappij. Verstikt in woorden, diep als wonden. Verstikt, maar vastberaden.