Avatar Katara - 260

“Je hoeft niet meteen te vertrekken, je moeder en ik hebben al met de geestelijken gesproken. Eerst kom je samen met je familie mee naar de vuurnatie, voor Keylina’s kroning. En daarna kom je terug. Je bent nog geen volleerd watermeester, eerst moet je daar verder op oefenen, dan pas kan je met de andere elementen beginnen.”
“Maar waarom kom jij? Waarom papa en mama niet? Of zelfs tante Yue of Yle?”
“Zoals ik al zij, Katara, omdat ik het ontdekt heb. Je vader en Yle wisten van niets, je moeder en Yue moesten hen kalmeren. Maar ze staan voor je klaar als je hen nodig hebt, altijd.”
“Nou, oké dan. Ik zal het doen. Op één voorwaarde. Ik wil dat jij me leert vuursturen.” Ik glimlachte.
“Het grootste deel, maar waarschijnlijk zal meester Tsubasa helpen met de basis, want gek genoeg is dat net hetgene waar ik het moeilijk mee heb.”
“Goed dan”, knikte ze. Ze zuchtte. “Ik moet terug naar binnen hé?”
“Ja meisje, helaas wel.”
“Ga je mee?”
“Natuurlijk, ik blijf bij je”, beloofde ik. “Je kan het wel, je was alleen erg geschrokken.” Katara knikte en samen liepen we langzaam terug naar de feestzaal.

We kwamen binnen langs een onopvallende deur, maar meteen werd iedereen om ons heen muisstil, en die stilte breidde zich uit over de hele zaal. Samen baanden we ons een weg door de menigte. Yle wilde op Katara aflopen, maar die beduidde dat het niet hoefde. Yue knikte haar bemoedigend toe. Katara keek naar haar ouders, die ook knikten.
“Laat maar, het lukt wel”, fluisterde Katara toen we aan het podium kwamen. Ik glimlachte en bleef staan. Ze liep het podium op en wendde zich tot de zaal.