Avatar Katara - 259

“Katara!”
“Laat me met rust!”, schreeuwde ze.
“Katara, wacht!” Met veel moeite haalde ik haar in en greep haar hand. Snikkend drukte ze zich tegen me aan.
“Ik wil het niet, ik kan het niet.”
“Sst”, suste ik. “Huil maar even, kalmeer maar.”
“Waarom ik? Het is gewoon niet eerlijk.”
“Ik weet het meisje, ik weet het.”
“Kunnen ze zich echt niet vergist hebben?”
“Nee, dat hebben ze niet.”
“Hoe weet jij dat zo zeker?” Ik keek haar aan en haalde diep adem.
“Omdat, Katara, ik het ontdekt heb.” Meteen duwde ze me weg.
“Dat kan niet! Hoe zou dat kunnen? Alleen geestelijken kunnen…”
“Het was toen jullie heel klein waren.” Ik ging zitten. “Ik paste op jou en Yle. Je was altijd al aangetrokken geweest tot vuur. Yle stootte haar hoofd, en ik ging haar troosten, daardoor verloor ik jou even uit het oog. Hoe het gebeurd was, weet ik niet, maar toen ik me omdraaide waren er een aantal vlammetjes uit de haard ontsnapt. Jij kroop ertussen. Ik wilde je tegenhouden, maar je zette je hand al op één van die vlammetjes. Ik dacht dat je zou gaan schreeuwen van pijn, maar dat deed je niet. Je tilde je hand op, en het vlammetje verscheen weer. Toen je je hand terug neerzette en optilde was het wel weg. Jij had niets.”
“Maar… Waarom weet ik dat dan niet meer?”
“Je was drie jaar, Katara, en het was oorlog. We hebben je nadien zo ver mogelijk uit de buurt van vuur gehouden, en uit de gevechten. Yue wist het, je moeder en de geestelijken. En Keylina, op het allerlaatste moment. Niemand anders.”
“Maar ik wil niet”, fluisterde ze. “Ik wil niet weg.”
“Dat hoeft ook niet, voorlopig”, troostte ik haar. “Is dat je grootste angst?”
“Ja. En de verantwoordelijkheid.”
“Die verantwoordelijkheid kan je aan, je bent er klaar voor, je bent beter voorbereid dan menig ander avatar. We hebben je niet voor niets samen met Yle die prinsessentraining gegeven, normaal zou je alleen de basis krijgen en dat enkel omdat Yle geen zus heeft. En je boft, meisje, veel jonge avatars moeten eerder ingrijpen als het oorlog is. Maar nu is hij voorbij en jij zestien, de juiste leeftijd om het te horen.”
“Maar ik wil niet weg. Alles is juist terug in orde en straks sturen ze me weg om de elementen te leren en…”