Bevrijding - 250

We kwamen laat ’s avonds aan in de waterstam, de dag voor het feest. Iedereen was al naar bed.
“Jullie slapen vannacht op het schip, ik vraag morgen aan prinses Yue of er een andere plaats is voor de rest van de week”, zei ik tegen de bewakers die mee waren. “Ik ga naar het paleis, ze zullen me daar verwachten als ze het schip opmerken.”
“Zoals u wilt, prinses. Maar is het niet veiliger als er iemand met u meeloopt?”
“Niet nodig, ze kennen me hier”, glimlachte ik. “Ik heb hier jaren gewoond, ik ben hier thuis.”
“Prinses, het hoort niet bij uw status om alleen door een stad te lopen”, merkte meester Tsubasa op.
“In de vuurnatie niet, als ik op missie ben niet, maar hier wel. Op dit moment ben ik hier niet als prinses, maar als iemand van deze stam. Ik heb hier lang genoeg gewoond. Bovendien is het in de waterstam gebruikelijk dat een prinses alleen door de stad loopt.” Ik glimlachte en liep het schip af. Ik genoot ervan om alleen door de waterstam te wandelen, en stiekem keek ik ook uit naar het gezicht van meester Tsubasa morgen, als ik waterstamkledij zou dragen. Maar dat moesten ze maar accepteren, ik wilde best een prinses zijn in de vuurnatie als ik in de waterstam mezelf mocht blijven.

“Tante Lizzie, wakker worden!” Ik kreunde en opende mijn ogen. Een opgewonden Yle stond naast mijn bed.
“Goeiemorgen Yle.”
“Goeiemorgen? Het is al middag hoor!” Ze trok zonder omhaal mijn dekens weg. Yue kwam de kamer in.
“Blijkbaar was iemand me voor”, zei ze hoofdschuddend. “Yle, ik had toch gezegd haar te laten uitslapen, het was laat gisterenavond en in de vuurnatie slaapt ze niet op dezelfde tijden als wij.”
“Maar mam, het is al middag! Ze moet toch klaar zijn voor het feest vanavond?”
“Dat komt wel goed, meisje”, zuchtte Yue.
“Het geeft niet, Yue, ik sta wel op”, glimlachte ik. Ik kwam uit bed. “En Yle, geslaagd voor je test?”
“Ja hoor”, grijnsde ze. Ik zag Yue’s gezicht een moment betrekken, maar zodra Yle naar haar keek, glimlachte ze weer.