Bevrijding - 249

’s Avonds genoot ik ervan om terug in mijn vertrouwde bed in de waterstam te slapen. De soldaten waren vertrokken, al had de admiraal ontzettend lastig gedaan. Ik was zenuwachtig voor de komende week, maar ik wist dat het wel goed zou komen. Ik was in elk geval ontzettend blij dat meester Tsubasa er bij was, mensen hadden duidelijk respect voor hem en durfden hem niet tegen te spreken.

“Tot over een week, ik zal een mooi verjaardagscadeau voor jullie zoeken”, beloofde ik Yle en Katara bij mijn vertrek.
“Dag tante Lizzie”, glimlachte Yle.
“Tot ziens Lizzie, veel succes”, glimlachte Yue. Ik knikte en liep het schip op. Op naar de volgende bevrijding.

Ik werd lang niet overal hartelijk ontvangen. Eerst protesteerden de soldaten tegen hun vertrek en bevrijding, dan de stammen tegen de voorlopige overheersing van Keylina. Twee van de zes stammen zouden een leider uit de vuurnatie krijgen, die al meteen was meegereisd, samen met een aantal begeleiders voor de veiligheid. Bij de andere vier bood ik, zoals besproken in de raad, iemand van het dorp het leiderschap aan. Drie van hen gingen akkoord en zou ik ook ophalen om mee te gaan naar Keylina’s kroning, de vierde weigerde botweg nog iets met de vuurnatie te maken te hebben, voor hen moesten we dus nog een voorlopig leider zoeken. Ik besloot ook Yue te vragen of zij af en toe iemand een kijkje kon laten nemen bij dat dorp, voor het geval er problemen waren.
Ik elk dorpje had ik een paar kleinigheden gekocht, om de mensen wat geld te geven. Bovendien was het leuk om Yle en Katara die dingen cadeau te kunnen doen. Kleine beeldjes, een schilderij, een versierde kom, … Uiteindelijk had ik nu toch geld genoeg, sinds ik prinses was. Dus waarom niet, als ik die mensen er mee kon helpen.