Bevrijding - 245

Gejuich barstte los. Sommige soldaten staarden me verbaasd aan, anderen proberen de menigte te sussen en hun macht te laten gelden. Maar er waren ook soldaten die meejuichten. Ik zag een jonge soldaat en een meisje van de waterstam elkaar omhelzen, en de admiraal snelde meteen toe om hen uit elkaar te geven en de jongeman op zijn donder te geven. “Admiraal, dat is niet nodig, de oorlog is voorbij”, zei ik streng. Hij keek me kwaad aan, maar dat kon me niet schelen. Ik mocht hem ook niet.
“Deze en volgende week worden alle stammen, dorpen en steden die door de vuurnatie waren ingenomen bevrijdt”, zei Yle. “Ook onze zusterstam, de Zuidelijke Waterstam, krijgt vandaag haar vrijheid terug.”
“Prinses Azulena is van mening dat zij en de vuurnatie een verantwoordelijkheid hebben tegenover de stammen die verwoest zijn, velen zijn er erger aan toe dan jullie. Daarom heeft zij besloten de stammen niet meteen volledig los te laten. Zij zal overal tijdelijk iemand aanstellen om de stam te leiden. Ze zal belastingen vragen in alle stammen en de vuurnatie zelf, betaalbare belastingen in tegenstelling tot nu, en dat geld gebruiken om te helpen alles weer op te bouwen. Waar nodig zal ze hulp sturen om alles terug op te bouwen. Na verloop van tijd zal ze alles terug laten vallen en zal iedereen volledig vrij zijn, maar in tussentijd zal ze niemand onderdrukken. Alle sturing is weer toegestaan, jullie zijn vrij om te gaan en staan waar je wilt.”
“Hoe weten we dat ze dat allemaal echt zal doen?”, riep iemand.
“Omdat ik erover zal waken”, zei ik kalm. “Ze is mijn zus, ze zal naar me luisteren als ik vind dat ze iets verkeerd doet. En ik heb hier zelf jarenlang gewoond, dit is meer mijn thuis dan de vuurnatie dat is, ik wil het beste voor jullie en iedereen.”