Bevrijding - 244

Een kwartier later waren Diana, Katara en Thomatio bij de anderen in de zaal gaan staan. Samen met Yle, Yue en Sokka stond ik achter het podium, klaar om mijn aankondiging te doen.
“Het is zover”, ik keek Yle aan.
“Het komt goed, we kunnen het”, glimlachte die. Ik knikte. Tsubasa stond op het podium.
“Dames en heren, mag ik u aandacht?”, riep hij luid. Het geroezemoes verstomde. “Er is iemand die een zeer belangrijke aankondiging komt doen, een aankondiging die u allen aangaat.” Hij liep het podium af, en samen met Yle kwam ik tevoorschijn.
“Hallo allemaal. U kent me wel, ik ben Lizzie. Maar vandaag sta ik hier niet als de Lizzie die hier vertrok. Ik sta hier niet alleen als de Lizzie van de waterstam, zoals ik jaren ben geweest. Ik sta hier niet langer als verraadster van de vuurnatie. Ik ben hier als prinses Lizzie van de vuurnatie, officieel gezante en zuster van kroonprinses Azulena. Zij is als baby thuis weggehaald en geadopteerd door de vuurheer en zijn vrouw. Ze zal zich binnenkort daarom niet laten kronen tot vuurvrouw Azulena, maar tot vuurvrouw Keylina, de naam die ze bij haar geboorte meekreeg van haar ouders.” Het was muisstil in de zaal. Yle en ik keken elkaar aan.
“Waarschijnlijk vinden jullie het maar raar dat tante Lizzie jullie dit komt vertellen”, zei ze. “Maar ze heeft nog veel groter nieuws, en ik kan gerust zeggen dat ik daar heel blij mee ben.”
“Prinses Yle heeft gelijk”, nam ik het weer over. “Voormalig vuurheer Azlaï heeft me een tijd geleden laten arresteren op verdenking van verraad tegen hem en de vuurnatie. En hij had gelijk, ik werkte hem met plezier tegen. Maar ik was niet de enige. Prinses Azulena heeft hem kunnen overtuigen mijn uitdaging voor een Agni Kai aan te nemen. De winnaar zou de oorlog winnen. Ik heb hem overwonnen, prinses Azulena heeft zich aan haar woord gehouden. Deze oorlog wordt onmiddellijk beëindigd, de soldaten mogen eindelijk terug naar huis, de waterstam hoeft niet mee in angst te leven.”