Bevrijding - 241

Nadat Yue ook Diana, Katara en Thomatio weer begroet had, gingen we met z’n allen rond de tafel zitten. Tsubasa had ik weer naar de admiraal gestuurd.
“Vertel”, zei Yle nieuwsgierig. Ik glimlachte en vertelde hen hoe ik de vuurheer verslagen had.
“Wow, je sturing half verloren”, verzuchtte Yue.
“Ik ben meer onder de indruk van het feit dat ze die van de vuurheer volledig heeft afgenomen”, merkte Thomatio op. Ik glimlachte.
“Dus Keylina laat ons vrij nu?”, vroeg Diana voor de zekerheid. Ik aarzelde.
“Lizzie?”, drong Yue aan. “Dat hadden jullie toch beloofd, een einde aan de oorlog?”
“Ja, een einde aan de oorlog, en dat komt er ook, binnen de twee weken moet dat overal in orde zijn. Maar ze laat jullie niet helemaal vrij.”
“Wat?”, Yue sprong op. “En jij komt dat hier zomaar vertellen?”
“Omdat ik het met haar eens ben, Yue, ze is niet onredelijk hoor. Maar er moet zoveel terug heropgebouwd worden… Laat me het gewoon even uitleggen, ja?”
“Goed dan”, zuchtte Yue. Ze ging weer zitten. Kalm legde ik uit wat Keylina van plan was. Belastingen, geen oorlog, stammen weer opbouwen en heersers van de stam zelf of vuurnatie.
“Wacht even, wilt ze hier terug een of andere idioot van de vuurnatie laten regeren?”, gromde Sokka. “Die Tsubasa toch niet, is hij daarom meegekomen?”
“Nee Sokka”, zuchtte ik.
“Wie dan wel?”, vroeg Yue. Ik keek haar aan.
“Spreekt dat niet voor zich?”, vroeg ik met een glimlach.
“Jij?”
“Nee, tenzij het niet anders kan. Het hoeft niet iemand van de vuurnatie te zijn, het kan ook van de stam zelf. Jij, Yue.”
“Ik? Meen je dat, mag ik weer, krijg ik mijn stad terug?”
“Natuurlijk”, lachte ik. “Op voorwaarde dat je je aan haar regels houdt en naar haar kroningsfeest komt, dus over twee weken vertrekken.”
“En die regels zijn alleen die lage belastingen en geen oorlog voeren?”, vroeg ze voor de zekerheid. Ik knikte bevestigend. “Goed dan.”