Een nieuw leven

Ik hoorde de vrouw naar adem happen. 'Dat kan niet!! Dit is onmogelijk ! Jullie hebben vals gespeeld!' Schreeuwde de oude vrouw. 'Ze heeft net als jou kleinzoon gewoon het ei aangeraakt,wij kunnen er nieks aan doen dat de draak haar heeft gekozen en jou kleinzoon niet!' Zei Eragon redelijk boos . 'Proficiast Lucie ,je zult een zeer goede rijder zijn.' De stem kende ik maar ik kon hem niet thuis brengen. Ik draaide me om en keek in het gezicht van de nu boze Erica . Al het kleur verdween uit mijn gezicht. Ik was er zeker van dat de angst op mijn gezicht te lezen was. 'Lucie wie is dat?' Vroeg Eragon,terwijl hij nieuwsgierig naar Erica keek. Zij keek kwaad naar mij. 'Ben je vergeten wat ik heb gezegd?vroeg ze aan mij terwijl ze zich naar mij toebuigde. Maar Arya had het gehoord,de elfen hebben een uitstekend gehoor. 'Dus , jij ben Erica?' Vroeg Arya. Meteen was Eragon op zijn hoede. ,ja, ik ben Erica! En jij moet je niet bemoeien , elf!' Beet Erica Arya toe. Langzaam trok Eragon me weg. Hij boog naar me toe en fluisterde in mijn oor: ' Ga met je ei naar Saphira en Fírnen toe .' Ik deed wat hij vroeg. Ik deed rustig een paar stappen achter uit en ritste mijn ei van tafel. Het reageerde meteen. Het begon te schitteren. De kleur was zo mooi! Snel ging ik naar Saphira en Fírnen . Ze gingen meteen voor mij staan.'Eragon, dit is Erica .' Zei Arya . 'Zo jij bent Erica?' 'Hallo! Kunnen jullie wel luisteren?' Ik vond dat ze weer al uit de hoogte deed. Plotseling verschenen twee elven en ze namen Erica met zich mee. Maar ze begon wild met haar voeten te schoppen, alleen hoorde ik haar niet. Eragon en Arya kwamen naar mij. 'Nu begrijp ik dat je naar haar luisterde !' Zei Eragon 'Zo gemeen!'floot hij tussen zijn tanden. 'Wat moet ik nu doen? 'Vroeg ik. Eragon lachte. 'Zometeen is het feest af gelopen en dan ga je met mij mee naar mijn academie. Zodat je een groeide Rijder wordt.'hij glimlachte naar mij. 'Daar gaan alle nieuwe Rijders geen.' Zei Eragon . Ik knikte. Plotseling luiden de klokken , als teken dat het DrakenFeest afgelopen was. Ik richte me tot Arya . 'Hoe lang ben ik buiten bewustzijn geweest?' Vroeg ik. Er brak een klein lachje door haar lippen vooraleer ze antwoordde. 'Je bent twee dagen buiten bewustzijn geweest.' Mijn mond viel open .TWEE DAGEN!! Ik was twee dagen bewusteloos! Ik kon het zelf amper geloven. 'Maak je geen zorgen ,Lucie. Je geest heeft gewoon zichzelf beschermd. Maak je geen zorgen.' Zei Eragon tegen mij. Ik keek rond en zag dat er bijna niemand nog op het plein was. Eragon liep naar Saphira toe. Saphira bukte zich en Eragon gebaarde naar mij. 'Kom Lucie , dan gaan we naar mijn academie.'