Day 26

Samen ren ik met Louis naar beneden en ik struikel over mijn voeten en een schrok gaat door mijn hele lichaam als ik de de rand van het aanrecht zie naderen. Ik knijp mijn ogen samen en wacht op de pijn maar in plaats daarvan voel ik twee handen in mijn middel die me weer naar achter trekken. Ik wacht wacht geen moment en sla meteen mijn armen om Louis 'Dankje' zeg ik en ik laat hem weer los. 'Volgende keer moet je niet meer zo actief het huis rond rennen.' zegt hij grijnzend. Ik knik nog licht geshokt. 'Waar zijn de andere eigenlijk?' vraagt hij 'Die zijn even naar Paul, waarvoor weet ik ook niet.' zeg ik schouder ophalend en hij knikt. Louis haalt een pak muffinbeslag en hij zet zijn bril op om het voor te lezen terwijl ik een beetje met zit te prutsen met het meel. 'Ingrediënten: 250 gr. bloem 50 gr. roomboter 2,5 theelepel bakpoeder 2 eieren 60 gr. suiker 1,5 deciliter melk en een snufje zout.' leest hij voor. Ik weet niet precies wat ik doe maar het meel komt door mij recht in zijn gezicht terecht. Ik kan mijn lach niet inhouden en lach hem dus keihard uit. Hij kijkt me sirrieus aan en doet zijn bril af waardoor er je een afdruk van en bril op zijn gezicht ziet waardoor ik nog harder moet lachen. Maar mijn lach stopt meteen als hij ook wat meel pakt 'Nee, Louis, het spijt me!' zeg ik maar ik krijg alsnog de volle laag terug waardoor hij begint te lachen. 'Dit word oorlog!' roep ik en ik pak de zak terwijl hij ook een hele zak meel pakt en gillend en lachend rennen we achter elkaar aan. Op een gegeven moment is mijn zak leeg en dat zelfde geld voor Louis. 'En er rust weer vrede.' zeg ik lachend en ik plof op de bank neer waar allemaal meel vanaf stuift. Louis knikt en als ik hem aankijk is hij helemaal wit en als ik naar mezelf kijk zie ik dat ik dat ook heb. Als ik om me heen kijk zie ik dat het meel niet alleen op ons zit. 'Uhm, Louis?' zeg ik terwijl ik wijs naar alle plekken waar meel zit. 'Shit' mompeld hij maar daarna begint hij weer te lachen. Ik schrik als ik de voordeur open hoor gaan. 'Louis, ze komen!' waarschuw ik hem en hij schrikt ook. 'Wat nu?' vraagt hij licht in paniek. 'Uhm, we doen net of we dat niet hebben gedaan.' zeg ik terwijl ik weer naar de keuken loop en daar verder ga met waar we eerst mee bezig waren. Ik hoor Louis grinniken en hij helpt me. Ik hoor gemompel op de gang en zodra ik de gangdeur is het helemaal stil. Louis en ik kijken elkaar aan en we proberen allebij onze lach in te houden. Ik hoor Zayn's stem 'Wat is hier in hemels naam gebeurt?' en Louis en ik kunnen onze lach haast niet meer inhouden en beginnen te lachen. 'We laten Louis en Scarlett nooit meer alleen thuis.' hoor ik Harry zeggen en Louis en ik beginnen nu keihard te lachen.

__________________________

Sorry ik ben jullie een langer stukje verschuldigt maar toen viel mijn pc uit:(
Toen moest ik weer helemaal op nieuw beginnen:(
Maar ik heb nog hele leuke ideeën voor dit verhaal:)