09|

Joy

'Haki!' Ik lach naar mijn beste vriend terwijl hij op mij af komt rennen met zijn armen open. 'Joy!' Hij geeft me een grote knuffel. Hij tilt me een beetje op en draait een klein rondje. Hij zet me weer neer. 'Jij bent zwaar.' 'Nietus!' 'Wellus!' Ik geef hem een klapje op zijn hoofd. En hij begint mij te kietelen. We lachen samen heel hard totdat Haki zijn vader met grote passen aan komt lopen. 'Jullie moeten weg hier. Nu!' Hij schreeuwt, dat deed hij nooit. Dan zie ik mijn moeder, gevolgd door mijn vader, met mijn kleine zusje op haar arm aan komen rennen. 'Ze zijn er.' Zegt ze tegen de vader van Haki. 'Wij houden ze tegen dan kan jij en de kinderen weg hier.' Mijn vader klinkt vastberaden. Ik weet niet waar het over gaat. Ik zie een vlinder. Hij vladdert. Opeens zie ik een velle lichtflits en valt Haki op de grond. Overal is rook. De vlinder is weg. Is hij dood? Ik loop naar Haki om te vragen of de vlinder dood is. Haki heeft pijn hij huilt zachtjes. Ik troost hem een beetje. Om mij heen hoor ik geschreeuw. Ik luister niet. Ik kijk alleen maar naar Haki. Wat is er met hem? Op dat moment blaast Haki veel lucht uit. Waarom neemt hij de lucht niet meer in? Ademt hij niet meer? Hè, daar is de vlinder weer.

Ik schiet omhoog. Het is donker om me heen, het vuur brand nog klein. De droom. De droom die ik zo vaak gehad had. Zo vaak had ik gehuilt hierom, mijn tranen zijn op. De dag dat Haki dood ging, was ook de dag dat Eva en ik in het weeshuis gestopt werden. De laatste dag die ik me herinner van Avalon.