Hoofdstuk 4

Mackenzie

Die avond had ik het meest awkward diner ooit. Liam bleek inderdaad niets te zeggen en mijn vader zei ook amper wat. Skylar was een monoloog over het afgelopen jaar, wat me verbaasde want ze mailde pap iedere week. Toen ze niks meer wist te bedenken van haar afgelopen jaar begonnen zij en pap herinneringen op te halen en voordat ze te erge verhalen zouden vertellen deed ik mijn mond open. Het was het eerste wat ik zei sinds ik weer beneden was en ze keken me aan alsof ze me vergeten waren.
'Pap, heb je een iPhone?' Mijn vader keek me raar aan en haalde een oeroud telefoontje uit zijn zal. 'Ipad? iPod? Ook maar iets met een oude oplader van Apple?'
'Je zusje heeft een iPhone, waarom wil...' begon hij.
'Ik heb een iPhone 5. Zij een iPhone 4. De aansluiting is anders,' legde Skylar uit. 'Echt iets voor jou om je oplader te vergeten.' Voor ik iets lelijks terug kon zeggen stelde pap voor om de tafel af te ruimen en aangezien Liam en Skylar gekookt hadden, mocht ik gezellig met mijn vader gaan afwassen.
'Pap mag hockey op?' riep mijn zusje ineens vanuit de woonkamer. 'Er was een speciaal toernooi vandaag en ik wil de samenvatting zien.' Ik zuchtte. Ik had iedere sport wedstrijd (voetbal, hockey, rugby en atletiek) van dit jaar moeten zien en ik had gehoopt dat ik er in de zomer eindelijk van af zou zijn, maar nee.
'Ja hoor, is goed,' zei mijn vader terwijl hij het laatste bord afdroogde en in de kast zette. Hij gaf me een grijns en liep de woonkamer in.

Een hand op mijn schouder deed me opschrikken. Ik was bezig met mijn vaders muziekcollectie te bekijken en was tot de conculsie gekomen dat hij een best en goede muzieksmaak had.
Ik draaide me om en voelde me even ongemakkelijk toen ik Liam zag staan. Moest ik nu wat zeggen? Of moest ik nu niks zeggen? Hoe zou ik ooit kunnen begrijpen wat hij bedoelde? Wel, dat probleem werd snel opgelost toen hij een oplader voor mijn neus hield.
'Dankjewel!' Ik kon hem wel zoenen. 6 weken lang zonder muziek of contact met Marieken zouden echt onmogelijk geweest zijn, ik werd nu al gek van mijn zusje en vader. Ik gaf hem een glimlach en nam de oplader aan.

Zit je nog altijd in de trein?
Waarom reageer je niet?
Hallo? Aarde aan Mackenzie!
Hallo? Mars aan Mackenzie!
Hallo? Aliens aan Mackenzie
Ben je alweer vergeten je telefoon op te laden?

Ik grijnsde, ze kende me ook veel te goed.