08|

Joy

'Jullie weten niet waar je nu bent?' Pinokkio's ogen worden nog groter dan dat ze al waren. Ik schud mijn hoofd van nee. 'Maar jullie zijn-' Ik hou mijn hand voor zijn gezicht. 'Ik noem jouw toch ook geen pop. Noem ons maar gewoon Eva, Rapunzel, Tinker Bell en Joy.' Ik wijs ons allen een voor een aan en eindig bij mezelf. Ik zie dat Pinokkio weer een kleurtje krijgt. Ik moet echt gaan werken aan mijn botheid. 'Jullie zijn in Liratopia, het land van de creatures. Wij zijn allemaal creatures.' De big wijst nu pinokkio en de andere biggen aan. 'Oh! Daar heb ik over gelezen!' Rapunzel, die nog altijd heel stil geweest was, springt van vreugde in de lucht. 'Dan zijn jullie ontworpen en gemaakt door de koning toch?' Vraagt ze enthousiast. Ze knikken allen. 'Wouwie! Hoe gaat dat dan?' Rapunzel was af en toe nog best wat... kinderachtig. Logisch als je als klein meisje opgesloten wordt en sindsdien nauwelijks opgevoed bent. Ze was op haar knieën voor Pinokkio gaan zitten. 'Dat weet ik niet.' Zegt Pinokkio snel, waarop zijn neus begint te groeien. 'Ha! Je weet het wel! Het stond nergens in boeken en ik wil het zó graag weten.' 'We mogen het niet zeggen.' Pinokkio's neus krimpt weer, dit was dus de waarheid. Rapunzel laat haar mondhoeken zakken en zet grote ogen op. Eva pakt haar onder haar oksels en tilt haar weer op. 'Komop, niet zo beteuterd. Ga anders wat bloemen zoeken samen met Tink.' Ze krijgt haar grote glimlach weer terug terwijl ze de tegenstribbelende Tinker Bell uit de lucht grijpt. Huppelent gaat ze het bos door. 'Liratopia dus... Dat is toch naast Wonderland?' Vraagt Eva aan Pinokkio. 'Ja. Als je Liratopia door bent, wat nog een heel stuk is, kom je bij Wonderland. Als je daar door bent hoef je alleen nog maar door het Verre Oosten en dan kom je bij Avalon. Ik neem aan dat jullie daar naar opweg zijn?' Pinokkio kijkt nieuwsgierig mijn zusje aan. Als ze van ja knikt hoor ik bij de biggen wat "wow" kreetjes komen. Dan opeens verstarren de drie biggen en Pinokkio. Ze staan zo stil als standbeelden. Ik zie Eva met haar hand voor Pinokkio's gezicht zwaaien en zelf prik ik in de buiken van de biggetjes. Geen reactie. Ik kijk mijn zusje aan en ze haalt haar schouders op. 'Dit is raar zeg.' Zeg ik terwijl ik nog een keer een biggetje kietel. De kleinste is toch best schattig voor een big. 'Oh joepie!' Roept Rapunzel terwijl ze aan komt huppelen. 'Ze zijn in trans!' Ze trekt wat gekke bekken voor Pinokkio, die niet reageert. 'Trans?' Vraagt Eva. 'Ja, zodra de koning gaat slapen, gaan alle creatures in trans. De koning bestuurd ze. En als hij wil kan hij alles zien wat zij zien. In de gewone wereld hebben ze er een spel op gebazeerd. Dat wil ik zò graag spelen! Kijk mijn bloemen.' Ze houdt me de bos witte bloemetjes voor me neus. Meteen komt er een grote nies op. Hatsjoe! 'Sorry.' Verontschuldigt ze zich. 'Welk spel?' Vraagt Eva. Eva was altijd heel erg geintresseerd in de normale wereld. Soms geloof ik dat ze daar best had willen blijven. Wachten totdat ze oud genoeg was om het weeshuis uit te gaan en er een bestaan op te bouwen. Maar ik weet dat ze haar krachten voelt borrelen, dat kan niet anders. 'Het heet, ehm, wat was het nou? Ohja de Sims ofzo.' 'Nog nooit van gehoord.' 'Nou dat is dat...' Verder luister ik niet naar hun conversatie. Ik vind de in trans creatures veel intressanter. De glazige blik in Pinokkio's ogen doet me denken aan die van Haki, lang geleden. Maar bij Haki wist ik dat de levendige blik die hij ooit had nooit meer terug zou komen. Ik mis hem zo.