Fragile Pieces.

‘Mare’ denkt hij hardop.
Als het meisje beweegt en hem vragend aankijkt snapt Bill dat hij het hardop gezegd heeft.
‘Mare’ herhaalt hij.
'Nee' zegt ze, 'Ik heet Larissa'.
'Oh' zegt de jongen toch een beetje teleurgesteld.
Hoe kan dat nou?
Ze lijkt zo op Mare, als twee druppels water.
Bill heeft geen tijd meer om daar verder over na te denken want plotseling zakt Larissa net voor zijn voeten in elkaar. De verbaasde jongen is nog net in staat om haar op te vangen...
Toch een beetje gepanikeerd rent Bill, met Larissa in zijn armen, naar beneden. Naar de rest van de crew.
Daar op de parkeerplaats stond al een ziekenauto die in de clip voor zou moeten gaan komen, maar die nu heel erg van pas blijkt te komen in de realiteit.
Snel loopt Bill er naar toe, waar hij de zorg uit handen geeft aan de ziekenbroeders.

Als het meisje weer wakker wordt ligt ze in een voor haar onbekende witte kamer. De jongen die haar leven gered heeft zit naast haar en streelt het meisje zachtjes door haar haren. Het lijkt er zelfs op alsof de jongen weet waar Larissa rustig van wordt.
Als Larissa wakker wordt stopt de jongen abrupt waar hij mee bezig was.
‘Waar ben ik?’ vraagt het meisje.
‘In het ziekhuis’ antwoordt de jongen.
‘Maar waarom ben ik hier dan?’ vraagt het meisje weer.
‘Je’ even slikt de jongen ‘Je wilde van de parkeergarage afspringen, maar je hebt waarschijnlijk zo lang op het gebouw gestaan dat je onderkoeld bent geraakt’.
Daar is het meisje toch wel even stil van. Wat ook heel vreemd is is het feit dat het meisje er zichzelf niets meer van kan herinneren.