Luke Hemmings.

“Luke, please stop!” Al roepend greep Ash mijn beide armen vast en trok me neer op een steen zodat ik voor een moment niet probeerde om achter haar aan te lopen, wetende dat dit niet goed zou aflopen in haar eentje. Dit moest een valstrik zijn. Het moest gewoon. Het ging allemaal veel te makkelijk, zeker als onze ouders er jaren over deden om dit uit te vogelen.
“We moeten naar Cal en Mike.” En met deze woorden sprong ik weer recht en rende zo snel ik kon terug naar het pad waar de andere jongens hadden achtergelaten, maar voordat ik op het kruispunt terecht kwam botste ik hard tegen Calum aan. Met een harde klap vloog ik op de grond, maar werd gelukkig deels tegengehouden door Ashton die achter me was aangelopen.
“Wow, van waar de haast?” vroeg Mike fronsend, maar toen hij merkte dat Dana er niet meer was zag ik zo in zijn gezicht dat hij het doorhad.
“Volgens mij weet ik een manier hoe we binnen kunnen dringen zonder op te vallen.” Begon Calum al wrijven op zijn achterste waar hij met een bonk op gevallen was. Gelijk greep ik hem bij zijn pols en trok hem terug naar het kruispunt als teken dat we nu moesten handelen. Ik wilde niet dat ze mijn Dana zouden pijn doen. Dat zou ik mezelf nooit vergeven.
“Rustig, Luke.” Begon Calum langzaam, maar ik trok me er niks van aan. Ik moest Dana vinden, maar voordat ik ook maar iets kon doen werd ik vastgegrepen door Mike die hardhandig tegen een rot aanduwde met mijn rug. Geschrokken keek ik terug naar hem, niet goed wetende wat er net gebeurt was.
“We gaan niet naar de grot voordat jij kalmeert.” Beet hij me toe met een duidelijke geïrriteerde ondertoon in zijn stem.
“Maar Dana…”
“Dana heeft niks aan jou als je niet kalm bent, Hemmings, of wil je soms dat we je vader opbellen om te vertellen dat hun zoon dood is?” Het was bijna een grom dat uit Mike’s keel kwam toen hij kwaad reageerde door mijn paniekaanval. “Ik weet dat je zielsveel om haar geeft en je alles voor haar zult doen, maar ik wil door je stomme reacties niet de persoon zijn die alles moet oplossen achteraf. Dus wees kalm of ik bel nu naar Mr Tomlinson.” Met open mond keek naar Mike die wijsheid sprak. Zuchtend knikte ik daarom maar en liet me in de plaats door mijn knieën zakken zodat ik terug op de grond zat. Mijn gezicht verstopte ik mijn handen, vechtend tegen de tranen die achter mijn ogen prikte.
“Hey, Luke. Het komt wel goed. We krijgen haar wel vrij. Ik weet zelfs een ingang dat duidelijk niet verzegeld is.” Begon Calum langzaam terwijl hij een arm rond me heen sloeg. Waterig glimlachte ik naar mijn beste vriend voordat ik knikte.
“Oké, eerst een plan bedenken.” Stelde Ashton gelijk voor en kwam gelijk voor me zitten samen met Mike die even knipoogde naar me als teken dat alles wel goed kwam.
“Cal en ik zagen daarjuist dat er een grot ingang aan de zijkant van de rots zit, maar het is zeer gevaarlijk vanwege dat je zo het water in kunt tuimelen.” Begon Michael langzaam, duidelijk niet alter tevreden met de moeilijkheidsgraad van onze reddingsactie, maar we hadden niet veel keuze. Het was dit of ons gelijk overgeven aan de ontvoerders en moordenaars.
“Ik ga wel langs de rots. Ik ben altijd de lenigste geweest.” Stelde ik gelijk voor en voor een seconde zag ik hoe iedereen al twijfelend naar me keek, maar uiteindelijk toch maar knikte, wetende dat ik niet zo terugdeinsde van die plaats. Ik moest nu naar Dana.
“Oké, ik heb een touw achter gelaten aan de rots dus dan heb je toch een beetje veiligheid.” Melde Calum onzeker, duidelijk niet zeker over dit plan, maar voordat hij ook maar iets kon zeggen hierover vloog ik terug recht en liep naar de rots. Ik wilde Dana daar nu vandaan halen en niet over een paar uur.

Na zo’n 10 minuten had ik het touw stevig rond mijn middel gebonden en bengelde ik half over de wand terwijl ik naar beneden klom. Ik wist dat de jongens vanaf de rots me stevig vasthielden aan het touw, maar nog altijd voelde het niet honderd procent veilig.
“Luke?” Geschrokken keek ik op van de wand toen ik de vertrouwde stem van Dana hoorde. Zoekend naar waar het vandaan kwam keek ik hardnekkig rond me heen tot ik eindelijk de inham zag. Zo snel ik kon kroop ik er naartoe tot ik het prachtige gezichtje van Dana terug zag achter de tralies.
“Oh Dana,” fluisterde ik zacht en zette me neer voor de tralies. Met mijn hand greep ik direct die van haar vast voordat ik deze verplaatste om hem vervolgens op haar betraande wang te leggen.
“Sssht, ik kom je helpen, lieverd.” Probeerde ik haar te sussen, maar voor ik verder kon vloog de deur van de kamer waar Dana zat open en verscheen er man in de opening.