008 Dylan

Eens Jasmine buiten gehoorsafstand is bekijk ik de jongens één voor één. "Ik heb geen idee hoelang jullie mijn zus kennen, maar doe me een plezier en bescherm haar. Ze heeft genoeg pijn geleden na Julian. Ik wil haar niet opnieuw door zo een periode zien gaan." Het lijkt er op dat enkel één van de jongens met bruin haar begrijpt waarover ik het heb en de getinte jongen lijkt ook wel een klik te maken. "Wees gerust. We hebben haar vandaag al uit haar lijden verlost. We zullen onze uiterste best doen om haar zo goed als mogelijk te beschermen." belooft de jongen met krullen. "hoe bedoel je?" Bij mijn weten ging ze weg met Anna en Julian, daar is toch helemaal niets fout mee? "Ander keertje." zegt de jongen die me leek te begrijpen als hij Jasmine hoort komen.
"Zo, jongens, wat willen jullie te drinken?" vraagt ze vriendelijk terwijl ze de playstation al aan de televisie zet. Als iedereen gezegd heeft wat ze willen huppelt ze naar de keuken. "Ik ga haar wel even helpen." mompelt de getinte jongen en volgt haar naar de keuken.

"Spreken we morgen in Starbucks af?" De jongen met bruin haar knikt gehoorzaam. "Is twee uur goed?" Ik knik op mijn beurt. "Volgens mij verzwijgt ze iets voor me. Ik moet het gewoon weten." verduidelijk ik mijn plotse neiging om af te spreken. "Dan moet je misschien eerst eens met haar praten. Het is niet dat ik het je niet wil vertellen, maar dit... Dit is iets dat zij je moet vertellen als ze er klaar voor is. Ik wil er gerust over praten, maar op voorwaarde dat zij het je eerst verteld heeft." antwoordt hij zelfzeker. "Vroeger vertelde ze alles, die Julian heeft er gewoon voor gezorgd dat ze zich afsluit." mompel ik geïrriteerd als ik nog maar denk aan hoe ze op korte tijd veranderde. "Het spijt me, maar praat met haar. Misschien lost ze nu wel iets."Ik knik maar wat. Ik ken Jasmine ondertussen goed genoeg, ze zal niets lossen.

"Zo, hier zijn we weer. Sorry dat het zo lang duurde, maar Abu hier had gemorst." komt Jasmine lachend de woonkamer weer binnen. "Hé, je had beloofd dat je me zo niet meer zou noemen." gaat de getinte jongen tegen haar in. "Zeg het haar, Alladin, zeg haar dat ik gelijk heb." Lachend knikt de jongen met bruin haar. Ik moet echt hun namen eens gaan leren. "van waar die namen?" vraagt de blonde jongen nieuwsgierig. "Louis zijn fout." verdedigt Jasmine haar meteen. "Haar fout, zij geloofde niet dat ik het echt was dus zei ik lachend dat ze me Alladin moest noemen. Dat heeft ze serieus genomen en dus noemt ze me praktisch altijd Alladin." verdedigt hij zich op zijn beurt. "En ik word Abu genoemd omdat ik samen op stap was met Mr Alladin.... Ik had toch liever Geest geweest hoor." mompelt de getinte jongen. "Nee, ik heb een betere voor jou Zayn. ik denk dat ik je omdoop tot Kleedje. Dat past beter bij jou." antwoordt Jas, wat gelach oplevert bij de jongens. "Harry, jij wordt Abu. Liam wordt Jakoo en Niall, jij bent vanaf nu Geest." Lachend kijken de jongens elkaar aan en halen dan hun schouders op.