Note 3.

Niall Horan.

"Jongens, jullie hebben over een paar dagen een signing in Nederland. Aangezien jullie het daar de laatste keer erg leuk vonden, gaan we er de dag van tevoren al naar toe." Komt een vrouw van het management ons melden. Vrolijk knik ik en richt dan m'n aandacht op de andere jongens. "Leuk, weer naar Nederland. Het was wel echt top dat ze tijdens ons concert toen allemaal in het oranje waren gekomen!" Zegt Liam vrolijk. De jongens knikken maar Zayn z'n aandacht gaat naar z'n mobiel. Hij gaat verder met het spelletje wat hij net deed en geïnteresseerd kijk ik naar z'n gezicht. Als het niet goed gaat, trekt hij een -tja, hoe zal ik het zeggen- nogal apart gezicht waardoor ik heel erg hard in de lach schiet. Opeens kijkt iedereen me aan wat het nog lachwekkender maakt. Als ik een beetje uitgelachen ben, wuif ik de reden van m'n lachbui weg en zucht even. Ik laat mezelf achterover vallen op de bank, maar ik ben even vergeten dat ik niet op het deel van de bank zit waar een leuning zit, dus ik val naar achteren. Een schreeuw verlaat m'n mond en een paar seconden later lig ik op de grond. Ik zie Liam's hoofd al vrij snel boven me verschijnen en hij kijkt me bezorgd aan. Achter hem hoor ik gelach en zelf begin ik ook te lachen. "Jeetje, Niall. Je liet me schrikken." Mompelt Liam zachtjes als hij me omhoog helpt. Als ik weer rechtop zit, zucht ik weer en sta dan op om eten te halen.
We zijn nu met z'n 5-en in de O2 Arena in Londen, aangezien het management ons dus moest zeggen dat we weer naar Nederland gaan. Ook waren er een aantal andere dingen die we met z'n allen moesten bespreken en straks is er nóg een vergadering. Daarom brengen we de hele dag maar in het gebouw door, gelukkig is het dicht. Vrolijk loop ik door de gang naar de Nandos die hier binnen zit. Wat een luxe hè, een Nandos in een concertgebouw. Ach, ik heb er geen problemen mee.
Even later loop ik weer terug en wrijf tevreden over m'n buik. Als ik in de ruimte kom waar de rest net was, is hij helemaal leeg. Verbaasd kijk ik rond en roep ik een paar keer hun namen, maar ze antwoorden niet. Ach, die zullen zo wel terug komen. Ik ga op de bank zitten en zet de tv aan op muziek. Ik pak m'n mobiel erbij en ga maar Temple Run spelen. Opeens hoor ik een geluid. Ik zet het spelletje op pauze en kijk even rond. Niemand. Ik haal m'n schouders, dat was waarschijnlijk de deur, die maakt wel vaker rare geluiden. M'n mobiel begint te trillen en ik zie dat iemand me belt, onbekend nummer. Hm. "Met Niall." Het blijft even stil aan de andere kant van de lijn en net als ik wil ophangen hoor ik iets. Ik zet het geluid harder en druk het toestel tegen m'n oor aan. "Ni-all." Zegt een lage, schorre stem. De achtergrond raakt een beetje en dan hoor ik een pieptoon. De andere persoon heeft dus opgehangen. Een beetje bang kijk ik om me heen maar ik haal dan diep adem. Kom op Niall, dat is vast niks, zeg ik tegen mezelf en knik dan. Nee, dat is niks. "BOE!!" Schreeuwt opeens iemand in m'n oor en schreeuwend spring ik op. Harry en Louis staan lachend achter me en Louis ligt inmiddels al op de grond van het lachen. Boos kijk ik de 2 jongens voor me aan en sla m'n armen over elkaar. "Dat was niet grappig." Mompel ik. Harry knikt en wrijft de tranen uit z'n ooghoeken weg. "Die koooop!" Brengt Louis met moeite uit en hij begint weer heel hard te lachen. Hij pakt z'n buik vast en ook Harry lacht weer. Ik zucht even en schudt dan met m'n hoofd. Dat was best eng.